مقایسه اثربخشی زوج درمانگری رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نهایی خواهی زوجین سازش نایافته

زمینه: نهایی خواهی از عواملی است که باعث به وجود آمدن سازش نایافتگی و اختلاف زوجین می شود. اثربخشی زوج درمانگری و درمان مبتنی بر پذیرش بر متغیرهای مختلفی در زندگی زوجین تایید شده است، اما مسئله اصلی این است که چه درمانگری برای زوجین سازش نایافته کارایی بیشتری دارد؟ هدف: مقایسه اثربخشی زوج درمانگری و درمان مبتنی بر پذیرش بر نهایی خواهی زوجین سازش نایافته بود. روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین سازش نایافته شهرشیراز که به دادگاه خانواده شهر شیراز در سال 1397 مراجعه کرده‌اند بود. از این جامعه 90 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (30 نفری) آزمایش 1 و 2 و گواه جایگزین شدند. ابزار عبارتند از، پروتکل های درمان مبتنی بر پذیرش (خانجانی وشکی و همکاران، 1395)، زوج درمانگری (رضوی نعمت الهی و همکاران، 1392) و پرسشنامه نهایی خواهی تری شورت و همکاران، 1995). برای سه گروه پیش آزمون پرسشنامه اجراشد، سپس مداخله زوج درمانگری و درمان مبتنی بر پذیرش برای دو گروه آزمایش اجرا، اما برای گروه گواه، مداخله‌ای اعمال نشد. نتایج با روش آنالیز کواریانس تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد، زوج درمانگری رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش بر نهایی خواهی زوجین تاثیر معناداری داشتند (p<0/001). بین دو درمان از لحاظ تاثیر بر نهایی خواهی تفاوت معنادار وجود داشت (p<0/001). لذا درمان مبتنی بر پذیرش اثر بیشتری در کاهش نهایی خواهی منفی و افزایش نهایی خواهی مثبت دارد (p<0/05). نتیجه گیری: می‌توان برای کاهش نهایی خواهی منفی و افزایش نهایی خواهی مثبت از درمان مبتنی بر پذیرش بهره جست.

Comparison of effectiveness of behavioral therapy and acceptance and commitment therapy on the final of couples ' go undetected compromise

Background: Ultimate Seeking is the factors that cause disorganized compromise and the difference between couples. The efficacy of couples therapy and acceptance based therapy on different variables in the lives of couples has been confirmed, but the main issue is that what therapy for couples is go undetected compromise? Aims: Comparing the effectiveness of couple therapy and acceptancebased therapy on the final of couples ' go undetected compromise. Method: The research was semiexperimental with pretest and posttest design with control group. The statistical population of the study included all couples compromise go undetected in Shiraz who referred to the family Court of Shiraz in 2018. Of this population, 90 people were selected as available and randomly divided into three groups (30 participants), 1, 2, and control. The tool includes acceptancebased treatment protocols (Khanjani, and the colleagues, 2016), Couples therapy (Razavi nemat Elahi et al., 2013), and the ultimate and Terry shorts questionnaire Karan, 1995). For three groups, the pretest was performed, then intervention of couples therapy and acceptancebased therapy for two groups of experimental study, but for the control group, no intervention was applied. The results were analyzed by covariance analysis. Results: The results showed that there was a significant effect between behavioral therapy and acceptancebased therapy on the final of couples (p= 0/001). There was a significant difference between the two treatments in terms of final effect (P= 0/001). Therefore, acceptancebased therapy has a greater effect on the final reduction of negative seeking and final increase of positive seeking. (P<=0/05). Conclusions: it can be used for final reduction of negative seeking and final increase of positive seeking from acceptancebased treatment.