مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ایماگوتراپی بر تاب‌آوری زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران

زمینه: تعارضات زناشویی سبب کاهش تاب‌آوری زوجین می‌شود. اما آیا درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ایماگوتراپی می‌توانند به بهبود تاب‌آوری زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره کمک کنند؟ هدف: این پژوهش با هدف بررسی مقایسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ایماگوتراپی بر تاب‌آوری زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران انجام گرفت. روش: روش این پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیش آزمون ndash; پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در سال 1396 بود. در این پژوهش از روش نمونه‌گیری غیراحتمالی داوطلبانه و گمارش تصادفی استفاده شد. پس از انتخاب حجم نمونه و گمارش آنها در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه، گروه های آزمایش مداخلات درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (هیز و استروساهل، 2010) و ایماگوتراپی (مورو و همکاران، 2016) را طی سه ماه به صورت هفته‌ای یک جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه تعارض زناشویی براتی و ثنایی (1375) و مقیاس تاب‌آوری (کانر و دیویدسون، 2003) بود. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تجزیه وتحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ایماگوتراپی بر تاب‌آوری زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره موثر بود (p<0.001). همچنین تفاوت معناداری بین اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ایماگوتراپی بر تاب‌آوری زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره وجود نداشت (p>0/05). نتیجه‌گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ایماگوتراپی اثربخشی مشابهی بر تاب‌آوری زنان دارای تعارضات زناشویی داشتند و می‌توان از این دو روش جهت بهبود تاب‌آوری این زنان استفاده کرد.

The comparison of the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) and imagotherapy on the resilience of married women referring to consulting centers in the city of Tehran

Background: Marital conflicts reduce couples rsquo; resilience. But can acceptance and commitment therapy and imagotherapy help improve the resilience of married women referring to consulting centers? Aims: The present study was conducted aiming to compare acceptance and commitment therapy (ACT) and imagotherapy on the resilience of married women referring to consulting centers in the city of Tehran. Method: The research method of this study was quasiexperimental with pretestposttest design with control group. The statistical population of the current study included all married women referring to consulting centers in the city of Tehran in 2017. In this study, voluntary nonprobability sampling and random assignment were used. After selecting the sample size and assigning them to two experimental groups and one control group, the experimental groups received acceptance and commitment therapy (ACT) (Hayes Ostrosahl, 2010) and imagotherapy (Moreau et al., 2016) interventions during three months as 90minute sessions weekly. The applied questionnaires in the present study included Barati and Sana'ie (2006) Marital Conflict Scale and the Resilience Scale (Conner and Davidson, 2003). The collected data were analyzed through analysis of covariance. Results: The results showed that acceptance and commitment therapy (ACT) and imagotherapy were effective on the resilience of married women referring to consulting centers (p<0.001). Also, there was no significant difference between the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) and imagotherapy on the resilience of married women referring to consulting centers. (p>0/05). Conclusions: Acceptance and commitment therapy (ACT) and imagotherapy had similar effectiveness on the resilience of the women with marital conflicts and these two methods can be used to improve the resilience of these women.