مقایسه اثربخشی زوج درمانگری رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ناگویی طبعی زوجین سازش نایافته

زمینه: ناگویی طبعی از عواملی است که باعث به وجود آمدن سازش نایافتگی و اختلاف زوجین می شود. اثر بخشی زوج درمانگری و درمان مبتنی بر پذیرش بر متغیرهای مختلفی در زندگی زوجین تایید شده است، اما مسئله اصلی این است که چه درمانگری برای زوجین سازش نایافته کارایی بیشتری دارد؟ هدف: مقایسه اثربخشی زوج درمانگری و درمان مبتنی بر پذیرش بر ناگویی طبعی زوجین سازش نایافته بود. روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین سازش نایافته شهر شیراز که به دادگاه خانواده شهر شیراز در سال 1397مراجعه کرده اند بود. از این جامعه 90 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (30نفری)آزمایش 1و2و گواه جایگزین شدند. ابزار عبارتند از، پروتکل های درمان مبتنی بر پذیرش (خانجانی وشکی و همکاران ،1395)، زوج درمانگری رفتاری (رضوی نعمت الهی و همکاران، 1392) و پرسشنامه ناگویی طبعی تورنتو (1994). برای هر سه گروه پیش آزمون پرسشنامه اجراشد، سپس مداخله زوج درمانگری و درمان مبتنی بر پذیرش برای دو گروه آزمایش اجرا، اما برای گروه گواه، مداخله ای اعمال نشد. نتایج با روش آنالیز کواریانس تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد، زوج درمانگری و درمان مبتنی بر پذیرش بر ناگویی طبعی زوجین تاثیر معناداری داشتند (0/001

Comparing the effectiveness of behavioral couple therapy and based on acceptance and commitment therapy on alexithymia in maladjusted couples

Background: Alexithymia is one of the factors that causes Maladjustment and conflict between couples. The effectivenss of couples therapy and acceptance therapy on various variables in couples' lives has been confirmed, but the key question is which therapy is more effective for maladjusted couples? Aims: To compare the effectiveness of couples therapy and acceptance therapy on the Alexithymia of Maladjusted couples. Method: This study employed a quasiexperimental design with pretest and posttest with control group. The statistical population of the study included all Maladjusted couples who referred to Shiraz Family Court in 2018. Ninety persons were Election from this population using the availability sampling and were randomly placed into three groups (each including 30 persons): Experimental group 1 and 2 and the control group. The instruments used to collect data were Acceptance therapy Protocol (Khanjani Vashki et al., 2016),and Behavioral Couple Therapy (Razavi Nematollahi et al., 2013), and Alexithymia Questionnaire (Torento, 1994). The pretest was performanced to the Questionnaire in all three goups. Then, the participants in the two experimental groups were exposed to the treatment including the couple therapy and Accepatancebased therapy but the members of the control group did not receive any intervention. The collected data were analyzed using the analysis of covariance. Results: The results showed that couples therapy and acceptance and commitment therapy had a significant effect on the couples' alexithymia (P<0/001). There was a significant difference between the two therapies in terms of their effects on alexithymia (P<0/001). Couple therapy was found to have a more effect on reducing difficulty in emotion recognition, while acceptance therapy had a more effect on reducing difficulty in describing emotions (p<0/05). Only couple therapy was shown to have a significant effect on reducing objective thinking (p<0/05). Therefore, couple therapy had a more effect on decreasing alexithymia. Conclusion: Couple therapy can be used to reduce alexithymia.