نقش میانجی گر رضایت زناشویی در رابطه بین تجربیات معنوی با شادکامی دانشجویان متاهل

زمینه: راه رسیدن به شادکامی و خوشبختی روانشناختی در پرتو توجه به ارزش ها و هدف های معنوی، نیازهای بنیادی، معنی دار بودن و هدفمندی زندگی، عشق و علایق دینی و الهی می‌باشد. به طوری که داشتن تجارب معنوی بر احساس شادکامی بیشتر و افسردگی کمتر ارتباط موثری دارد. لذا مسئله تحقیق این است آیا رضایت زناشویی می‌تواند در این بین تاثیرگذار باشد؟ هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی گر رضایت زناشویی در رابطه‌ی بین تجربیات معنوی و شادکامی بود. روش: روش پژوهش همبستگی بود. جهت انجام این پژوهش تعداد 420 نفر از دانشجویان متاهل مشغول به تحصیل دانشگاه آزاد کرمانشاه با روش نمونه گیری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه‌ی شادکامی (آرگایل، مارتین و کراسلند، 1989)، تجربیات معنوی (غباری بناب و همکاران، 1384)، رضایت زناشویی (السون، 2000) را تکمیل نمودند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل مسیر به دست آمد. یافته ها: با استفاده از روش تحلیل مسیر نتایج نشان دادند بین تجربیات معنوی با شادکامی، رابطه مثبت معنادار وجود داشت (0/001>p). همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد که رضایت زناشویی در رابطه بین تجربیات معنوی و شادکامی نقش میانجی گر ایفا می‌کنند (0/001>p). نتیجه گیری: داشتن تجربیات معنوی سبب می‌شود دانشجویان متاهل روابط زناشویی خود را هدفمند و با معنی تلقی کنند و آن را ارزشمند بدانند و در جهت بهبود آن تلاش کنند و به احساس رضایت مندی زناشویی و متعاقباً شادکامی بیشتری دست یابند.

The causal relationship spiritual experiences happiness through marital satisfaction

Background: The path to psychological happiness and happiness is in the light of spiritual values and goals, basic needs, meaningfulness and purposefulness of life, religious and divine love and interests. So having spiritual experiences is associated with a greater sense of happiness and less depression. So the question is, can marital satisfaction be effective? Aims: The purpose of the present study was to investigate the mediating role of marital satisfaction in the relationship between spiritual experiences and happiness. Method: Method of the present descriptive study was correlational. Hence, sample of 420 Married students wereselected from kermanshah Azad university, using randomized cluster sampling method. To collect data threequestionnaires of Happiness(Argyle,Martin Crossland, 1989), Spiritual experiences (Ghobaribonab et al, 2005), marital satisfaction(Olson, 2000) were used. Results: The research method was correlation. To do this research, 420 married students studying at Kermanshah Azad University were selected by random cluster sampling method and Happiness Questionnaire (Argyle, Martin Kressland, 1989), Spiritual Experiences (Ghobari Bonab et al., 2005), Completed marital satisfaction (Ellison, 2000). Data were obtained by path analysis method. Results: The results showed that there was a significant positive relationship between spiritual experiences and happiness (P<0/001). The results of path analysis also showed that marital satisfaction plays a mediating role in the relationship between spiritual experiences and happiness (P<0/001). Conclusions: Having spiritual experiences leads married students to view their marital relationships as meaningful, to value it, to strive to improve it, and to gain a sense of marital satisfaction and consequently greater happiness.