نقش واسطه‌ای استحکام من در رابطه بین سبک‌های دلبستگی و بهشیاری

زمینه: بهشیاری از آیین های شرقی و بخصوص بودا گرفته شده است که به‌عنوان توجه آگاهانه به لحظه حال و تجربیات درونی و بیرونی فرد تعریف می شود. مطالعات پژوهشی حکایت از وجود رابطه بهشیاری با سبک‌های دلبستگی دارند اما آیا استحکام من در رابطه بین سبک‌های دلبستگی و بهشیاری نقش واسطه‌ای دارد؟ هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه‌ای استحکام من در رابطه بین سبک های دلبستگی و بهشیاری در دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران انجام شد. روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی و همبستگی است. تعداد 268 نفر دانشجو (231 مرد، 36 زن) بصورت نمونه‌گیری در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد تا مقیاس دلبستگی بزرگسال (بشارت، 1392)، مقیاس استحکام من (بشارت، 1395) و مقیاس توجه آگاهانه بهشیارانه (قربانی، واتسون و ویتینگتون، 2009) را تکمیل کنند. یافته ها: برای تحلیل داده های پژوهش از روش های آماری شامل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که دلبستگی ایمن با بهشیاری رابطه مثبت معنادار (0/50=r و p<0/01)، دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا با بهشیاری به ترتیب رابطه منفی معنادار (0/28=r و 0/43=r و p<0/01) و نمره‌های استحکام من بالا با نمره‌های بهشیاری رابطه مثبت معنادار (0/34=r؛ p<0/01) دارد. دلبستگی ایمن با استحکام من رابطه مثبت معنادار (0/24=r و p<0/24) و دلبستگی ناایمن با استحکام من رابطه منفی معنادار (0/34=r و p<0/01) داشت. نتیجه گیری: این بدان معنی است با افزایش سطح بهنجاری سبک دلبستگی، استحکام من و بهشیاری نیز بالا می‌رود و با افزایش سطوح استحکام من در افراد میزان بهشیاری نیز بالا می‌رود. نتایج همچنین نشان داد که نقش واسطه‌ای استحکام من در رابطه بین سبک های دلبستگی و بهشیاری قابل تایید است. براساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت استحکام من دارای نقش واسطه‌ای بین سبک‌های دلبستگی و بهشیاری است.

The mediating role of ego strength between attachment styles and mindfulness

Background: Mindfulness which comes from eastern traditions, especially Buddhism, is defined by conscious attention to current moment and internal/external personal experiences. Researches showed that mindfulness has relationships with the attachment styles but does ego strength can mediate the relationship between attachment styles and mindfulness? Aims: The present study was performed to examine the mediating role of ego strength on the relationship between attachment styles and mindfulness in the University of Tehran and Medical University of Tehran students. Method: current study is a descriptivecorrelational research Two hundred and sixty eight students (231 make, 36 female) participated in the study. All the students were asked to complete the Adult Attachment Inventory (Besharat, 1392), Ego Strength Scale (Besharat, 1395) and Mindfulness Awareness Attention Scale (Ghasemipour and Ghorbani, 2008). Results: Analysis of data involves descriptive and inferential statistics including frequency, percentage, mean standard deviation, Pearson rsquo;s correlation coefficient and path analysis. The results demonstrated that secure attachment had a significant positive association with mindfulness (r=0/50؛ p<0/01), insecure attachment (avoidance/ambivalence) had a significant negative association with mindfulness )r=0/28 و r=0/43؛ p<0/01 (and ego strength had a significant positive association with mindfulness (r=0/34؛ p<0/01). Secure attachment had a significant positive association with ego strength (r=0/24؛ p<0/01). Insecure attachment had negative correlation with ego strength (r=0/34؛ p<0/01). Conclusions: The mediating role of ego strength on the relationship between attachment styles and mindfulness had been confirmed. Based on the results the higher attachment style score, the higher mindfulness and ego strength scores. And with higher ego strength score, mindfulness was higher too. According to the results of the present study, there is not a linear association on the relationship between attachment and mindfulness. Ego strength plays a mediating role on the relationship between them.