اثربخشی کیفیت زندگی درمانگری بر مهارت‌های ارتباطی، اعتیاد به فضای مجازی، رضایت زناشویی و خودنظم جویی هیجانی در زوجین

زمینه: شواهد نشان می دهند که روابط زیاد و بدون مرز در شبکه های مجازی به اعتماد میان زوج ها آسیب جدّی وارد می کند و اختلافات زناشویی، جدایی و حتی طلاق را موجب می شود. آیا می توان با کیفیت زندگی درمانگری بر مهارت های ارتباطی و اعتیاد اینترنتی به افزایش کیفیت زندگی زوجین کمک کرد؟ هدف: هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی کیفیت زندگی درمانگری بر مهارت های ارتباطی، اعتیاد به فضای مجازی، رضایت زناشویی و خودنظم جویی هیجانی در زوجین بود. روش : این پژوهش نیمه آزمایش با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه با گروه گواه بود. جامعه ی آماری تحقیق شامل زوجین مبتلا به اعتیاد به اینترنت و دارای مشکلات ارتباطی در شهر اصفهان بود. از میان آنها،20 زوج به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش (10 نفر) و گواه (10 نفر) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اعتیاد به اینترنت (یانگ، 1991)، پرسشنامه خودنظم جویی هیجانی (هافمن و کشدان، 2010)، پرسشنامه مهارت های ارتباطی (کوئین دام، 2004)، و پرسشنامه رضایت زناشویی (اولسون، 2006) بودند. کیفیت زندگی درمانگری (فریش، 2006) هفته ای یک بار در 8 جلسه 90 دقیقه ای روی گروه آزمایش اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل وایانس با اندازه گیری مکرر تحزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که کیفیت زندگی درمانگری بر اعتیاد به فضای مجازی (p<0.001،83/89=f) ، مهارت های ارتباطی (p<0.001، 282/65=f)، خودنظم جویی هیجانی (p<0.001، 162/66=f)، و رضایت زناشویی (p<0.001، 70/78=f) تاثیر معناداری داشت. این نتایج در دوره پیگیری نیز تداوم یافت. نتیجه گیری: در مجموع مشخص شد که کیفیت زندگی درمانگری زوجین ممکن است به عنوان روشی جدید و موثر در بهبود اعتیاد به فضای مجازی، خودنظم جویی هیجانی، مهارت های ارتباطی، و رضایت زناشویی زوجین مورد استفاده قرار گیرد.

The effectiveness of quality of life therapy on communication skills, addiction to cyberspace, marital satisfaction, and emotional self-regulation in couples

Background: Evidence suggests that excessive and borderless relationships in virtual networks seriously damage trust between couples and cause marital strife, separation, and even divorce. But could quality of life therapy on Communication skills and addiction to cyberspace be effective? Aims: The present study aimed to evaluate the effectiveness of quality of life therapy on communication skills, addiction to cyberspace, marital satisfaction, and emotional selfregulation in couples. Method: The present research was a quasiexperimental study with a pretestposttest, twomonth followup design with control group. The research statistical population consisted of couples with Internet addiction and communication problems in the city of Isfahan. Among them, 20 couples were selected through purposive sampling and placed randomely into the experimental (10 subjects) and control (10 subjects) groups. The research instruments included the Internet addiction questionnire (Young, 1991), the emotional selfregulation questionnaire (Hofmann and Kashdan, 2010), the communication skills questionnaire (Queen Damm, 2004), and the marital satisfaction questionnaire (Olson, 2006). Quality of life therapy (Frisch, 2006) was administered on the experimental group at eight 90minute sessions once a week. Data were analyzed using repeated measures ANOVA. Results: The results showed that the quality of life therapy had significant effects on addiction to cyberspace (F=83/89, p<0/001), communication skills (F=282/65, p<0/001), emotional selfregulation (F=162/66, p<0/001), and marital satisfaction (F=70/78, p<0/001). These results continued during the followup period too. Conclusions: Generally, it was found that couples rsquo; quality of life therapy may be used as a new and effective method to improve addiction to cyberspace, emotional selfregulation, communication skills, and marital satisfaction of couples.