مقایسه اثربخشی مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان فیزیوتراپی بر افسردگی، اضطراب و تنیدگی در بیماران مبتلا به درد مزمن

زمینه: درد مزمن پدیده ای فراگیر است که بر بسیاری از جنبه های زندگی فرد تاثیر منفی می گذارد. تحقیقات به اثربخشی درمان های پذیرش و تعهد و فیزیوتراپی اشاره دارد، اما مسئله اصلی این است که چه درمانی برای بیماران مبتلا به درد مزمن کارایی بیشتری دارد؟ هدف: هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان فیزیوتراپی بر افسردگی، اضطراب و تنیدگی در افراد مبتلا به درد مزمن بود. روش: این پژوهش شبه آزمایشی با طراحی پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه شامل 75 بیمار با درد مزمن بود. از میان آنها، 50 بیمار انتخاب و به صورت تصادفی در گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ولز و سورل، 2012) و گروه گواه گمارده شدند. همچنین، 25 نفر از افراد به صورت نمونه دسترس برای گروه تحت درمان فیزیوتراپی انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه های اضطراب، تنیدگی و افسردگی لوی بوند و لوی بوند (1995) را در پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. یافته ها: بین مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان فیزیوتراپی و گروه کنترل بر نمرات اضطراب، افسردگی و تنیدگی اختلاف معناداری مشاهده شد (p<0.001)، تفاوت معناداری بین گروه فیزیوتراپی با گروه گواه بر نمرات اضطراب، افسردگی و تنیدگی مشاهده نشد (p>0/05). نتیجه گیری: مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد مداخله ای موثر برای بهبود اضطراب، افسردگی و تنیدگی در افراد مبتلابه درد مزمن است، اما فیزیوتراپی نمی تواند اضطراب، افسردگی و تنیدگی حاصل از درد مزمن را کاهش دهد.

Comparing the effectiveness of acceptance and commitment therapy and physiotherapy on depression, anxiety, and stress in patients with chronic pain

Background: Chronic pain is a pervasive phenomenon that negatively affects many aspects of an individual rsquo;s life, research has refer to acceptance and commitment therapy and physiotherapy, but the main issue of this study is what treatment is more effective for chronic pain Aims: The present study aimed to compare the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) and physiotherapy on depression, anxiety, and stress in patients with chronic pain. Method: The research was a quasiexperimental with pretestposttest design with control group. The study sample included 75 patients with chronic pain. Among them, 50 patients were selected and placed randomly into acceptance and commitment therapy(Wales and Sorrell, 2012) and control groups. Also, 25 subjects were selected through convenience sampling for the physiotherapy group. Participants completed Lovibond and Lovibond (1995) depression, anxiety, and stress scales in pretest and posttest. Results: There was significant difference between ACT and physiotherapy and control group on the scores of anxiety, depression, and stress (p<0/001), but there was no significant difference between physiotherapy and control group on the scores of anxiety, depression, and stress (p> 0/05). Conclusions: The results of this study showed that ACT is an effective intervention to improve anxiety, depression, and stress in patients with chronic pain, but physiotherapy cannot reduce anxiety, depression, and stress resulted from chronic pain.