مقایسه اثربخشی آموزش گروهی شفقت و تئوری انتخاب بر احساس درماندگی آموخته شده و خودکارآمد ‌پنداری دانش‌آموزان

زمینه: تحقیقات زیادی اثربخشی آموزش های شفقت و تئوری انتخاب بر احساس درماندگی آموخته شده و خودکارآمد پنداری دانش آموزان را نشان داده اند. اما کدامیک از این آموزش ها می تواند اثربخش تر باشد؟ هدف: هدف از این پژوهش اثربخشی آموزش گروهی شفقت و تئوری انتخاب بر احساس درماندگی آموخته شده و خودکارآمد پنداری دانش آموزان بود. روش: طرح این پژوهش شبه آزمایشی با پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دختر 1518 ساله شهر کرج تشکیل دادند که از میان آنها تعداد 45 دختر به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه ( هر گروه 15 نفر ) گمارده شدند. معیارهای ورود شامل سن و مشغول به تحصیل بودن در مقطع متوسطه و معیارهای خروج شامل داشتن بیماری جسمی خاص یا مصرف داروهای روانپزشکی ضمن اجرای پژوهش بود. هریک از گروه های آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای یکی از ساختارهای آموزش گروهی شفقت (گیلبرت، 2010) و تئوری انتخاب (گلاسر، 2009) را دریافت کردند و گروه گواه در این مدت هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. آزمودنی ها با استفاده از مقیاس درماندگی آموخته شده کوینلس و نلسون(1988) و نیز مقیاس خودکارآمد پنداری شرر(1982) در مراحل پیش آزمون و پس آزمون ارزیابی شدند. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس، تفاوت معناداری را بین گروه های آزمایش با یکدیگر و نیز با گروه گواه نشان داد. این تفاوت ها در احساس درماندگی آموخته شده (0/001>p) و خودکارآمد پنداری (0/01>p) معنی دار بودند. همچنین، اثربخشی آموزش تئوری انتخاب در مقایسه با آموزش شفقت بیشتر بود. نتیجه گیری: هر دو نوع آموزش گروهی توانستند بر کاهش احساس درماندگی آموخته شده و افزایش خودکارآمدپنداری دانش آموزان موثر باشند ولی آموزش تئوری انتخاب موثرتر از آموزش شفقت بوده است.

The comparison of the effectiveness of group compassion and choice theory training on learned helplessness and self-efficacy in students

Background: research has been indicated about effectiveness of group compassion and choice theory training on wellbeing of students but which one of this training could be more effective than other. Aims: The present research aimed to compare the effectiveness of group compassion and choice theory training on learned helplessness and selfefficacy in students. Method: The current research was a quasiexperimental design with pretestposttest and control group. The statistical population consisted of all female students aged 1518 years old in the city of Karaj. Among them, 45 girls were selected through convenient sampling and were assigned randomly into two experimental groups and one control group (each group included 15 people). Inclusion criteria were age and studying in high school and exclusion criteria were having a specific physical illness or taking psychiatric medications at the time of research implementation. Each experimental group received eight 90minute sessions of one of the structures of group compassion (Guillibert, 2010) and choice theory )Glaser, 2009) training, and the control group received no intervention during this period. Participants were assessed by Quinless and Nelson learned helplessness scale (1988) and Sherer selfefficacy scale (1982) in pretest and posttest. Results: The results of covariance analysis showed significant differences between experimental groups together and with the control group. These differences were significant regarding learned helplessness (p<0/001) selfefficacy (p<0/01). Also, the effectiveness of choice theory training was higher than compassion training. Conclusions: Although both types of group training have been able to reduce learned helplessness and to increase selfefficacy in students, their effectiveness has been different and choice theory training was more effective than compassion training.