پیش‌بینی آسیب‌پذیری‌های روانشناختی و بدنی بر اساس انزوای اجتماعی: نقش تعدیل‌کننده جنس و تاهل

از اهداف مهم رویکردهای مختلف روان شناسی، شناسایی عوامل پیش بینی کننده آسیب های روانی و بدنی است. بررسی و شناسایی عوامل آسیب پذیری روانی و بدنی در پیشگیری، تشخیص و اتخاذ روش درمانی جهت گیری تازه ای به وجود می آورد. افراد ممکن است آسیب پذیری های روان شناختی و جسمانی داشته باشند که آن ها را مستعد بیماری ها و اختلالات روانی و جسمی کند. انزوای اجتماعی یکی از این متغیرهای اجتماعی آسیب زا است. هدف پژوهش حاضر پیش بینی آسیب پذیری های روانی و آسیب پذیری های بدنی بر اساس انزوای اجتماعی بود. در این پژوهش، همچنین نقش تعدیل کننده جنس و تاهل در روابط بین انزوای اجتماعی با آسیب پذیری روانی و بدنی بررسی شد. تعداد 419 نفر (206 مرد، 193 زن) از جمعیت عمومی تهران به چک لیست علائم (scl25) و مقیاس تنهایی اجتماعی (sls) پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد که انزوای اجتماعی با آسیب پذیری روانی و آسیب پذیری بدنی در سطح 0/01p< رابطۀ مثبت معنادار دارد. همچنین جنس و تاهل، در رابطه انزوای اجتماعی و آسیب پذیری روانی و آسیب پذیری بدنی نتوانستند نقش تعدیل کننده ایفا کنند. براساس یافته های این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که شناسایی به موقع انزوای اجتماعی می تواند به پیشگیری از آسیب های بدنی و روانی کمک کند. همچنین می توان برای مدیریت و درمان انزوای اجتماعی در چهارچوب مدل های مداخله ای اقدام کرد.

Predicting psychological and physical vulnerabilities based on social isolation: The moderating role of gender and marital status

One of the goals of research in various psychological approaches is the recognition of factors having a role in individuals rsquo; vulnerability. Investigating and identifying psychological and physical vulnerability factors presents a new direction in the prevention, diagnosis and adopted treatment methods. Individuals might have psychological and physical vulnerabilities that predispose them to mental and physical disorders. One of the social traumatic variables is social isolation. The purpose of the present study was to predict psychological and physical vulnerabilities according to social isolation. The moderating role of gender and marital status on the relationships between social isolation and psychological/ physical vulnerability was also investigated. A total of 419 individuals (206 men, 193 women) from the general population of Tehran answered to Symptom Checklist (SCL25) and Social Loneliness Scale (SLS). The results showed positive correlations between social isolation with psychological and physical vulnerabilities (P < 0.01). Hierarchical regression analysis revealed that gender and marital status could not moderate the relationship between social isolation and physical vulnerability as well as psychological vulnerability. According to the results of the present study, it can be concluded that early identifying social isolation can be served at a preventive level. Social isolation also can be managed and treated within the models of interventions.