رابطۀ بین نهایی‌خواهی با حرمت خود، پیشرفت و انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان

زمینه: متخصصان بر این باورند که نهایی خواهی می تواند با بسیاری از خصوصیات روان شناختی دیگر آدمی ارتباط داشته باشد. از جمله این متغیرها می توان به متغیرهای حرمت خود، انگیزش و پیشرفت تحصیلی اشاره کرد. هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطۀ بین نهایی خواهی با حرمت خود، پیشرفت و انگیزش تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش: روش تحقیق در آن توصیفی و از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن شامل تمامی دانش آموزان پایۀ ششم مدارس ابتدایی شهر فامنین به تعداد 245 دانش آموز بود که در سال تحصیلی 97-1396 مشغول به تحصیل بودند. برای نمونه گیری از روش خوشه ای تک مرحله ای استفاده شد. بر این اساس، تعداد 150 دانش آموز (شامل 95 دختر و 57 پسر) بر اساس فرمول حجم نمونۀ کرجسی و مورگان (1970) انتخاب شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل نسخۀ ترجمه شده و معتبر شده مقیاس نهایی خواهی هیل، سیاهۀ حرمت خود کوپر اسمیت، و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر بودند. همچنین برای سنجش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از معادل کمّی شدۀ نتایج آزمون های کیفی ماهانۀ دانش آموزان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین نهایی خواهی مثبت با حرمت خود و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معنادر و بین نهایی خواهی منفی با حرمت خود و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه منفی و معنادر وجود دارد (p<0/05). همچنین معلوم شد که بین نهایی خواهی مثبت با انگیزش تحصیلی درونی و بیرونی به ترتیب رابطه مثبت و منفی معنادار و بین نهایی خواهی منفی با انگیزش تحصیلی درونی و بیرونی به ترتیب رابطه منفی و مثبت معنادار وجود دارد (p<0/05). نتیجه گیری: به منظور افزایش حرمت خود، انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به ایشان نحوۀ تمرکز بر جنبه های مثبت نهایی خواهی آموزش داده شود.