مدل یابی روابط ساختاری اضطراب امتحان و منبع کنترل با پیشرفت تحصیلی: نقش واسطه گری انگیزش پیشرفت

زمینه: پیشرفت تحصیلی از اولویت های اصلی مدارس است که مهمترین هدف آموزش و پرورش محسوب می شود. هدف: این پژوهش با هدف مد یابی روابط ساختاری ساختاری اضطراب امتحان و منبع کنترل با پیشرفت با واسطه گری نقش انگیزش پیشرفت انجام شد. روش: روش پژوهش توصیفی همبستگی، به طور خاص مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه ی آماری 32500 نفر از دانشجویان دانشگاه های شهر بابل بودند که تعداد 508 نفر، 253 دختر و 255 پسر، به عنوان نمونه ی آماری و به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه های انگیزش پیشرفت هرمنس (2004)، اضطراب امتحان ساراسون (1957) و منبع کنترل راتر (1966) و معدل کل نمرات آنها به عنوان ملاک پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته ها نشان داد، بین انگیزش پیشرفت و منبع کنترل با پیشرفت تحصیلی رابطه ی مستقیم معنادار و بین اضطراب امتحان با پیشرفت تحصیلی رابطه ی معکوس معناداری وجود دارد. مدل پژوهش دارای برازش بوده و تایید شد و 0/27 از واریانس پیشرفت تحصیلی توسط انگیزش پیشرفت، اضطراب امتحان و منبع کنترل مورد تبیین قرار گرفت. نتیجه گیری: لذا می توان نتیجه گیری کرد، با کاهش اضطراب امتحان و افزایش منبع کنترل می توان انگیزش پیشرفت را در دانشجویان بالا برد و پیشرفت تحصیلی آنها را ارتقا بخشید.