تاثیر شرکت کردن در جلسه های تحلیل وجودی گروهی در نگرانی

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخش بودن شرکت در جلسه های گروهی تحلیلِ وجودی در نگرانی انجام گرفت. سطح بالای نگرانی، جنبه های مختلف از بودنِ انسان، شامل بدنی، روانی و اجتماعی، را دستخوش تغییرات معطوف به سازش نایافتگی قرار می دهد. جلسه های تحلیل وجودی با محوریت کاوش در ارادۀ آزاد، تنهایی، مرگ و معنای زندگی انجام می گیرد، این مولفه ها پیامد و پدیدارهای مسلّم بودنِ انسان، در روی آورد رواندرمانگران وجود گرا به شمار می آیند. طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه گواه با روش نیمه آزمایشی برای انجام این پژوهش به کار بسته شد. 30 نفر از دانشجویانِ دختر در مقطع کارشناسی دانشگاه رازی، که داوطلب برای شرکت در پژوهش بودند، به روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. 15 نفر گروه آزمایش در نُه جلسۀ نود دقیقه ای که در طول شش هفته برگزار گردید حضور یافتند. 15 نفر گروه گواه درطی این مدّت مداخله ای را دریافت نکردند. ابزار گردآوری داده های پژوهش پرسش نامۀ چرا نگرانی (wwq-ii) بود.نتایج تحلیلِ یافته های این پژوهش نشانگر عدم اثربخشی حضور در جلسه های گروهی تحلیل وجودی در کاهشِ نگرانی دانشجویان دختر است. بنابراین، حضور در این جلسه ها در کاهشِ نگرانی، از لحاظ آماری اثربخشی معنادار نداشته است.

Effectiveness of participation in group existential analysis sessions on worry

The present study examined the effectiveness of participation in group existential analysis sessions on worry. A high level of worry affects various aspects of existence, including biological, psychological and social changes that result in unadaptability. Existential analysis sessions focused on exploring free will, loneliness, death and the meaning of life, the factors which are considered the definite outcomes and phenomena of human rsquo;s existence by the existenceoriented psychotherapists. For this research, a prepost test model was implemented together with a control group and with a semiexperimental method. 30 of female undergraduate students of Razi university, who were volunteers to participate in the research, were assigned randomly into two groups: an experimental group and a control group. 15 persons of experimental group participated in 9sessions, each lasting 90minutes, during 6 weeks. The 15 persons in the control group did not receive any intervention during this period. The data collection tool was the why worry questionnaire (WWQII). The data analysis was performed by analysis of covariance (ANCOVA(. The findings of the research indicate the ineffectiveness of participation in group existential analysis sessions in reducing worry in female students. Thus, participation in these sessions had no statistically significant effectiveness in reducing worry.