همبستگی نستوهی، تنیدگی و حمایت اجتماعی با سازش یافتگی زناشویی

سازش یافتگی زناشویی که با سطوح بالای رضامندی، به هم پیوستگی، همرایی، و ابرازگری عاطفی متمایز می گردد، همواره به مثابه یک بعد حائز اهمیت از کیفیت زندگی همسران قلمداد شده است. تفحص در عوامل مبین سازش یافتگی زناشویی می تواند در بهبود کیفیت زندگی همسران موثر واقع گردد. از اینرو این پژوهش به منظور بررسی رابطه نستوهی، تنیدگی و حمایت اجتماعی با سازش یافتگی زناشویی زوج های مراجعه کننده به مراکز خدمات روانشناختی انجام گرفت. روش همبستگی برای انجام پژوهش به کار بسته شده است. از میان تمام زوج های مراجعه کننده به مراکز خدمات مذکور شهر کرمانشاه درسال 1392، 145 نفر به عنوان نمونۀ در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس های نستوهی اهواز (1377)، تنیدگی ادراک شده (1983)، حمایت اجتماعی (1374) و سازش یافتگی دونفره (1976) استفاده شده است. برای تحلیل داده ها علاوه بر روش های آمار توصیفی، روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون بکار بسته شد. یافته های پژوهش نشان داد که رابطۀ میان نستوهی و حمایت اجتماعی با سازش یافتگی زناشویی، با ضرایب همبستگی 55.5 و 41.1، معنی دار (p>0/01) و رابطۀ میان تنیدگی با سازش یافتگی زناشویی، با ضریب همبستگی 9.70، معنی دار (p>0/05) بوده است. نتایج تحلیل رگرسیون امکان پیش بینی سطح سازش یافتگی زناشویی را با اطلاع از سطح نستوهی، تنیدگی و حمایت اجتماعی نشان می دهد.