اثربخشی آموزش مبتنی بر روی‌آورد روایت درمانگری گروهی در صمیمیت زوجین

تحقیقات نشان می دهد روانشناسان اجتماعی روش های روایتی را برای آزمون فرضیه های مربوط به پویایی روابط نزدیک و صمیمی و محبت آمیز در روابط زوجین به منظور بهبود کارکردهای خانوادگی و ارتقاء صمیمیت به کار برده اند. مساله پژوهش پیش رو این است که روی آورد روایت درمانگری گروهی چه تاثیری در صمیمیت زوجین دارد. هدف از پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر روی آورد روایت درمانگری گروهی در صمیمیت زوجین در قالب طرح نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه است که نمونه مورد نظر شامل 16 زوج دانشجو بهصورت داوطلبانه از دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد شاهرود انتخاب و جایگزینی تصادفی (8 زوج گروه آزمایش و 8 زوج گروه کنترل) شدند. گروه آزمایش در 9 جلسه روایت درمانگری گروهی (اقتباس از برنامۀ درمان مایکل وایت و دیوید اپستون، 1990) شرکت کردند، در حالی که گروه گواه تحت هیچ مداخله ای قرار نگرفت. زوج های دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون پرسشنامه نیازهای صمیمیت باگاروزی (2001) را تکمیل کردند. نتایج حاصل از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که روایت درمانگری گروهی تمام خردهمقیاس های صمیمیت زوجین در گروه آزمایش را بهطور معناداری افزایش داده است (p<0/01) . به معنای دیگر آموزش روایت درمانگری گروهی سبب بهبود ارتباط و افزایش صمیمیت در زوجین شد.