اثر فناوری نگهداری آب زیر سطحی، خاکپوش و کیفیت آب آبیاری بر عملکرد ذرت در خاک شنی در کرمان

کمبود ذخیره آب قابل استفاده برای گیاه در خاک های شنی، بزرگ ترین مانع غیر زنده رشد پایدار گیاه است. آبیاری تکمیلی بدون عملیات حفاظت آب در خاک، وقت گیر بوده و نیاز به آموزش های اضافی دارد. لذا استفاده از تکنولوژی های جدید برای استفاده بهینه از آب ضرورری می باشد. فناوری نگهداری آب زیر سطحی (swrt) یک روش جدید است که باعث بهبود نگهداری آب در خاک های شنی می شود. این تحقیق به منظور بررسی اثر عمق کارگذاریswrt، مالچ سطحی و کیفیت آب آبیاری بر ارتفاع و عملکرد ذرت در منطقه کرمان انجام شد. این مطالعه به صورت طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در قالب آزمایش فاکتوریل با سه تیمار شامل:(1) عمق کارگذاری غشاء نگهدارنده آب (عدم کارگذاری، کارگذاری در عمق 40، 60 و متناوب 40 و 60 سانتی متری)، (2) مالچ سطحی کاه و کلش (عدم کاربرد مالچ و کاربرد 4 تن در هکتار مالچ) و (3) شوری آب آبیاری (قابلیت هدایت الکتریکی 5/1 و 5/3 دسی زیمنس بر متر) با سه تکرار بود. تمامی قطعات آزمایشی در خردادماه 1392 و 1394 تحت کشت ذرت قرار گرفتند. ارتفاع ذرت در پایان زمان رشد و وزن هزار دانه و عملکرد ذرت پس از برداشت محصول در آبان ماه هر سال اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که کارگذاری غشاء های نگهدارنده آب در منطقه ریشه سبب افزایش معنی دار رشد و عملکرد ذرت در خاک شنی شد. بیشترین ارتفاع و عملکرد ذرت در تیمار کارگذاری غشاء در عمق 60 سانتی متر بدست آمد. همچنین براساس نتایج بدست آمده اضافه نمودن مالچ کاه و کلش نیز سبب افزایش تاثیر غشاء های نگهدارنده آب بر عملکرد ذرت (89/33 درصد) شد و با افزایش شوری آب آبیاری عملکرد 7/33%، وزن هزار دانه 13/29%و ارتفاع بوته ذرت 35/15 درصد کاهش یافت.