رقابت تثبیت پتاسیم و آمونیوم در خاک‌های با سیستم‌های مختلف کشت

رقابت تثبیت پتاسیم و آمونیوم در برخی از خاک‌های شمالی و جنوبی استان خوزستان از اعماق 30-0 و 60-30 سانتی‌متری در سیستم‌های کشت نیشکر، تناوب، نخلستان و بایر تعیین شد. از غلظت‌های 1000-800-600-400-200-100-500 میلی‌گرم بر کیلوگرم از پتاسیم و آمونیوم استفاده گردید. مقایسه میانگین‌ها با آزمون دانکن نشان داد که در همه تیمارها با افزایش غلظت از صفر به 1000 میلی‌گرم بر کیلوگرم پتاسیم و آمونیوم، مقدار تثبیت در همه سیستم‌ها و اعماق افزایش یافت. میانگین تثبیت آمونیوم در سیستم‌های کشت برای لایه سطحی و زیرسطحی بترتیب 50/2007 و 08/1952 میلی‌گرم بر کیلوگرم بود در حالیکه در زمین‌های بایر برای دو عمق سطحی و عمقی 62/1880 و 87/1941 میلی‌گرم بر کیلوگرم بود و برخلاف لایه خاک سطحی، در عمق اختلاف چندانی نداشت. در تثبیت پتاسیم چنین روند افزایشی ملاحظه نشد. همچنین تمایل به تثبیت آمونیوم به دلیل وجود کانی‌های رسی اسمکتایت و ایلایت تخلیه شده بیشتر از تثبیت پتاسیم بود. نتایج ضرایب همبستگی نشان داد که میزان ماده آلی و رس بر تثبیت هر دو کاتیون اثر منفی داشته و این اثر از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. میزان پ‌هاش، آهک و شن بر تثبیت آمونیوم اثر منفی و غیرمعنی‌دار به ترتیب 0-34/0، 0-29/0 و 0-21/0 داشت و ظرفیت تبادل کاتیونی و درصد سیلت بر تثبیت پتاسیم اثر منفی و غیرمعنی‌دار به ترتیب به میزان 068/-0 و 0-17/0 نشان داد.