تاثیر بیوچار (زغال زیستی) پوسته شلتوک برنج بر آبشویی نیترات در یک خاک رسی

شناخت عوامل تاثیرگذار بر حرکت آب و املاح در نیمرخ خاک و استفاده از مواد اصلاح کننده ی جدید نظیر بیوچار می تواند کمک شایانی به مدیریت صحیح برای کاهش آبشویی نیترات از منطقه رشد ریشه و جلوگیری از آلودگی آب-های زیرزمینی نماید. در پژوهش حاضر، تاثیر بیوچار پوسته شلتوک برنج در دو اندازه (طبیعی و کوچک تر از 1 میلی متر) و در دو سطح (1 و 3 درصد) به تنهایی و همراه با کمپوست (در سطح 1 درصد) بر آبشویی نیترات در یک نمونه خاک رسی در یک بازه زمانی 5 ماهه در قالب طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار بررسی شد. بیوچار در دمای°c 500 طی فرآیند تجزیه حرارتی و در شرایط اکسیژن محدود در کوره تولید شد. گلدان ها تحت چرخه های مرطوب (ظرفیت مزرعه ای بعلاوه 20 درصد) و خشک شدن (رطوبت پژمردگی دایم) قرار گرفته و غلظت نیترات در زه آب حاصل از هر بار آبیاری به صورت ماهانه، اندازه گیری شد. بیش ترین و کم ترین میزان آبشویی نیترات در تمام مدت آزمایش به ترتیب مربوط به تیمار حاوی کمپوست و بدون بیوچار و تیمار حاوی بیوچار و بدون حضور کمپوست بود. افزودن بیوچار به خاک در هر دو سطح و هر دو اندازه موجب کاهش معنی دار آبشویی نیترات نسبت به شاهد در تمام ماه ها شد. به طور کلی، میزان آبشویی نیترات در تیمارهای حاوی کمپوست بیش تر از تیمارهای بدون کمپوست بود. اندازه ی بیوچار تاثیری بر کارکرد آن در جلوگیری از آبشویی نیترات نداشت، اما افزایش مصرف آن به طور معنی داری موجب کاهش بیش تر آبشویی شد. میزان آبشویی نیترات در سه ماه اول روندی به شدت کاهشی و در دو ماه آخر روندی افزایشی داشت.