اثر باکتری های حل کننده فسفات بر عملکرد و برخی ترکیبات شیمیایی ذرت

در کشاورزی پایدار توجه ویژه ای به پتانسیل بیولوژیک خاک، از جمله میکروارگانیسم های مفید و کارآمد خاک می شود. باکتری های مفید غیر همزیست موجود در ناحیه ریزوسفر گیاهان، که به باکتری های محرک رشد گیاه (pgpr) موسومند، به طور مستقیم و غیر مستقیم با مکانیسم های مختلف در بهبود رشد و نمو گیاه و افزایش کمی و کیفی عملکرد موثر می باشند. یکی از مراحل مهم استفاده از باکتری های pgpr انتخاب سویه موثر و کارآمد می باشد. در تحقیق حاضر به منظور بررسی کارایی مایه تلقیح باکتری های محرک رشد و حل کننده فسفات بر عملکرد و ترکیب شیمیایی ذرت، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال زراعی 1389-90 در مزرعه ای در منطقه دشتی اصفهان اجرا گردید. تیمارها شامل تلقیح باکتری (یک گونه سودوموناس محرک رشد، دو جدایه حل کننده فسفات و شاهد بدون تلقیح)، کود شیمیایی فسفره (0، 25، 50، 75، 100% توصیه براساس آزمون خاک) بودند. در مرحله شیری شدن دانه ها، بوته های ذرت به طور تصادفی از هر کرت انتخاب و عملکرد دانه و نیز مقدار غلظت عناصر غذایی آهن، روی، فسفر و نیتروژن در گیاه اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد اثر کاربرد باکتری ها در مقایسه با شاهد بدون تلقیح بر شاخص های اندازه گیری شده در سطح 5% معنی دار بود. در تمام سطوح مصرفی کود فسفری، تلقیح ذرت با باکتریها توانست در مقایسه با شاهد بدون باکتری بطور معنی دار عملکرد ذرت را افزایش دهد. بیشترین عملکرد دانه با کاربرد سطوح بالای فسفر و تلقیح باکتری ها بدست آمد. دو تیمار کود زیستی در سطوح مختلف کود شیمیایی از لحاظ عملکرد دانه، وزن صد دانه و تعداد دانه در بلال تفاوت معنی داری با هم نداشتند در حالیکه از لحاظ شاخص های غلظت نیتروژن، فسفر، آهن و روی با یکدیگر تفاوت معنی دار نشان دادند.