ارزیابی پاسخ روناس به شوری در مرحله رشد رویشی در دو روش کاشت بذری و قلمه ای

به منظور ارزیابی تحمل به شوری روناس (rubia tinctorum l.)در روش های مختلف کاشت آزمایشی در گلخانه مرکز ملی تحقیقات شوری انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل شوری در پنج سطح (ds/m 20، 15، 10، 5، 5/1) و روش کاشت به دو صورت بذری و قلمه‌ای بود. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تغذیه گیاهان توسط محلول غذایی هوگلند انجام گرفت. نتایج نشان داد که اثر شوری بر وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه معنی دار است. با افزایش هر سطح شوری، وزن تر و خشک اندام هوایی کاهش بیشتری پیدا کرد. کاربرد بالاترین سطح شوری (ds/m 20) موجب کاهش وزن تر و خشک اندام هوایی به ترتیب به میزان 67% و 71% گردید. بدون توجه به تیمار شوری، در روش کاشت قلمه‌ای وزن تر و خشک اندام هوایی به ترتیب 3/12% و 5/17% نسبت به کاشت بذری بیشتر بود. همچنین روش کاشت قلمه ای وزن تر و خشک ریشه را به طور چشمگیری در سطوح پایین شوری (ds/m 5 و 5/1) نسبت به سایر سطوح شوری افزایش داد. روش قلمه ای به ترتیب موجب افزایش وزن تر و خشک ریشه به میزان 7/15% و 2/20% نسبت به کاشت بذری گردید. در مجموع کاشت روناس به روش قلمه ای نسبت به بذری در شوری های متوسط (تاds/m 4/8) برتری داشت.