اثر مصرف توام کود فسفری و باکتری افزاینده رشد گیاه بر عملکرد واجزای عملکرد دو رقم گندم نان در مهران

به منظور بررسی اثر باکتری های افزاینده رشد گیاه بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم، آزمایشی به صورت کرت های یکبار خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مهران در سال زراعی 89-1388 اجرا شد. عامل اصلی شامل رقم (چمران و وریناک) و عامل فرعی شامل تیمارهای مصرف کود (عدم مصرف کود، مصرف سودوموناس فلورسنس 168 و عدم مصرف کود فسفری، مصرف 50 درصد کود فسفری و عدم مصرف سودوموناس فلورسنس مصرف 50 درصد کود فسفری و مصرف سودوموناس فلورسنس، مصرف 75 درصد کود فسفری و عدم مصرف سودوموناس فلورسنس، مصرف 75 درصد کود فسفری و مصرف سودوموناس فلورسنس، مصرف 100 درصد کود فسفری و عدم مصرف سودوموناس فلورسنس، مصرف 100 درصد کود فسفری و مصرف سودوموناس فلورسنس) بود. نتایج نشان داد که رقم، تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه، تعداد سنبله در متر مربع، وزن هزار دانه و ارتفاع بوته داشت. رقم وریناک با 7/6 درصد افزایش عملکرد دانه (4/4235 کیلوگرم در هکتار)، 1/3 درصد افزایش تعداد سنبله در متر مربع (9/378 سنبله) و 10 درصد افزایش وزن هزار دانه (5/40 گرم) نسبت به رقم چمران، برتر بود. همچنین اختلاط کود فسفری و سودوموناس فلورسنس تاثیر معنی داری بر عملکرد و اجزای عملکرد داشت. به طوری که مخلوط 75 درصد کود شیمیایی و تلقیح با سودوموناس فلورسنس دارای بیشترین عملکرد دانه (3/4858 کیلوگرم در هکتار)، تعداد سنبله در متر مربع (3/406 سنبله)، تعداد دانه در سنبله (1/39 دانه)، عملکرد بیولوژیک (3/11481 کیلوگرم در هکتار) و پروتیین دانه (8/11 درصد) بود. بین 75 و 100 درصد کود فسفری همراه با تلقیح با سودوموناس فلورسنس تفاوت های معنی داری مشاهده نشد. اثر برهمکنش رقم در مخلوط کود فسفری در سودوموناس فلورسنس بر عملکرد دانه، تعداد دانه در سنبله، عملکرد بیولوژیک و ارتفاع بوته معنی دار گردید. بیشترین عملکرد دانه (3/5223 کیلوگرم در هکتار) در رقم وریناک و مخلوط 75 درصد کود فسفری و سودوموناس فلورسنس و کمترین عملکرد دانه (3/3113 کیلوگرم در هکتار) در رقم وریناک و عدم مصرف کود فسفری و عدم تلقیح با سودوموناس فلورسنس بدست آمد. بنابراین با کاهش 25 درصدی کود فسفری توصیه شده بعلاوه مصرف سودوموناس فلورسنس و انتخاب رقم وریناک می توان به عملکرد دانه قابل قبولی دست یافت.