تاثیر دو نوع کودهای زیستی بر عملکرد گندم آبی در شمال خوزستان

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی نیتروکسین و نیتراژین بر افزایش عملکرد گندم آبی (triticum aestivum l.) رقم چمران، در دو آزمایش جداگانه در یک قطعه زمین، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی طی سال زراعی 89-1388 در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد- دزفول اجرا گردید. تیمارهای آزمایش اول عبارت بودند از1- آغشته نمودن دانه با کود زیستی نیتروکسین (t1) 2- آغشته نمودن دانه با کود زیستی استریل شده نیتروکسین (t2) و3- شاهد (t3، بدون استفاده از کود زیستی نیتروکسین) و در آزمایش دوم شامل 1- آغشته نمودن دانه با کود زیستی نیتراژین (t1) 2- آغشته نمودن دانه با کود زیستی استریل شده نیتراژین (t2) و3- شاهد(t3، بدون استفاده از کود زیستی نیتراژین). نتایج نشان داد که اثر تیمارها بر عملکرد دانه و عملکرد کاه معنی دار گردید. بالاترین عملکردهای دانه (5615 و 5667 کیلوگرم در هکتار) و کاه (6556 ،6565 کیلوگرم در هکتار) ناشی از آغشته نمودن دانه با کودهای زیستی نیتروکسین و نیتراژین (t1) بود. اثر تیمارها بر تعداد دانه در خوشه، تعداد خوشه در بوته، تعداد خوشه در متر مربع و میزان جذب نیتروژن، فسفر و پتاسیم توسط دانه معنی دار گردید و مصرف کودهای نیتروکسین و نیتراژین نسبت به نوع استریل شده آن و شاهد، شاخص های مزبور را بیشتر افزایش داد.