اثر زمین پالایی بر روند پالایش خاک آلوده به گل پایه روغنی حفاری

امروزه هیدروکربن های نفتی از منابع آلاینده محیط زیست محسوب می شوند. یکی از راه کارهای موثر در پالایش خاک های آلوده استفاده از روش زمین پالایی بوده که از طریق ایجاد شرایط بهینه برای فعالیت ریز جانداران هوازی در خاک، سبب پاکسازی خاک می شود. استفاده از مواد نفتی در حفاری چاه های نفت سبب افزایش آلودگی خاک در استان خوزستان گردیده است. بنابراین در این پژوهش با اعمال روش هایی سعی بر کاهش آلودگی نفتی خاک گردید. بر این اساس، این پژوهش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار شاهد (خاک آلوده به گل پایه روغنی حفاری)، هم زدن روزانه یکبار (1o) و هم زدن چهار روز یکبار (2o) در سه تکرار برای بررسی روند تغییرات شاخص های مورد مطالعه در بازه های زمانی 2، 5 و 10 هفته پس از اعمال تیمارها اجرا شد. نتایج نشان داد که اثر تیمار های زمین پالایی (2o و 1o) سبب افزایش معنی دار میزان تنفس میکروبی نسبت به تیمار شاهد گردید (05/0p < ). به طوری که میزان غلظت کربن تولید شده (دی اکسید کربن) طی فرآیند تنفس میکروبی در روش های 2o و 1o به ترتیب 20 و 16 درصد بیشتر از نمونه شاهد بود. همچنین، غلظت کل هیدروکربن های نفتی (tphs) در تیمار بهم زدن روزانه (1o) و بهم زدن چهار روز یکبار (2o) به ترتیب به میزان 7/7 و 7/11 درصد نسبت به شاهد کاهش یافتند هرچند که اختلاف آماری بین تیمارها وجود نداشت. بیشترین میزان کاهش هیدروکربن های نفتی اشباع در ترکیبات 22-18 کربنی در تیمار بهم زدن چهار روز یکبار بدست آمد که اختلاف معنی داری با سایر تیمارها داشت (05/0p < ). لذا، اعمال روش زمین پالایی جهت بهینه سازی فعالیت ریز جانداران خاک نقش موثری در افزایش فعالیت آنها و کاهش غلظت آلاینده های نفتی در خاک داشته است. بنابراین، زمین پالایی با توجه به قابل اجرا بودن و عدم نیاز به امکانات خاص می تواند به عنوان روشی موثر و باصرفه اقتصادی جهت پالایش آلاینده های نفتی مورد توجه قرار گیرد.