بررسی پراکنش مکانی عنصر روی و تعیین حد بحرانی آن برای سویا در شرق استان مازندران

در کشاورزی دقیق تعیین تغییرپذیری ویژگی های خاک از اهمیت والایی برخوردار می باشد. به منظور دستیابی به عملکرد بیشتر با مدیریت بهتر، دانش کاملی از ویژگی های فیزیکوشیمیایی خاک و حد بحرانی عناصر غذایی در مزارع لازم می باشد. در همین راستا، زمین آمار یکی از روش هایی است که امروزه در جهت بررسی تغییرپذیری مکانی ویژگی های خاک بکار می رود. در این مطالعه 188 نمونه خاک سطحی از مزارع شرق استان مازندران در سال 1387 جمع‌آوری شد. مقادیر ph، کربن آلی، کربنات کلسیم معادل، فسفر قابل جذب، پتاسیم قابل جذب، عناصر ریزمغذی (آهن، منگنز، روی و مس) قابل عصاره گیری با dtpa و بافت خاک نمونه ها اندازه‌گیری گردید. همبستگی مکانی متغیر روی و بهترین مدل برازش داده شده (مدل گوسی) بوسیله واریوگرام مشخص و دامنه موثر برای این متغیر40 کیلومتر بدست آمد. به منظور تعیین نقشه پراکنش این متغیر، روش‌های درون‌یابی کریجینگ، عکس ‌فاصله وزنی و اسپلاین مورد استفاده قرار گرفتند. همچنین دقت این روش ها از طریق معیارهای آماری دقت (mae)، انحراف (mbe) و ریشه میانگین مربعات خطا (rmse) محاسبه گردید. جهت تعیین حد بحرانی روی در خاک برای گیاه سویا (glycine max l.)، یک آزمایش گلدانی با نمونه های خاک جمع آوری شده از 29 مزرعه (از بین 188 مزرعه مورد مطالعه) که حاوی غلظت‌های متفاوتی از این عنصر بودند، اجرا شد. این آزمایش در مرکز تحقیقات کشاورزی استان مازندران به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار (174 گلدان 5 کیلوگرمی) انجام شد. فاکتور اول شامل 29 نوع خاک و فاکتور دوم شامل دو سطح روی (0 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم خاک) بود. پس از برداشت و تعیین عملکرد نسبی، حد بحرانی روی در خاک برای دست یابی به 95 درصد حداکثر عملکرد نسبی با استفاده از روش تصویری کیت- نلسون برابر40/1 میلی گرم بر کیلوگرم خاک بدست آمد. با تعیین حد بحرانی این عنصر در خاک‌های زراعی منطقه و استفاده از نقشه احتمال آن با روش کریجینگ شاخص مشخص شد که حدود 80 درصد از اراضی منطقه دچار کمبود روی هستند.