محاسبه گنجایش آب انتگرالی با استفاده از جریان شیره آوندی در درختان پسته

گنجایش آب انتگرالی یا iwc به عنوان یکی از معیارهای جدید فراهمی آب خاک، از ضرایب وزنی تعریف شده برای در نظر گرفتن محدودیت های فیزیکی مختلف استفاده می کند. همچنین این قابلیت را دارد که از پاسخ گیاهی نیز برای استخراج ضریب وزنی استفاده نماید. در این پژوهش پس از اعمال تیمارهای آبیاری قطره ای سطحی (di) و زیرسطحی (sdi) و اندازه گیری ویژگی های فیزیکی خاک و توزیع رطوبت و شوری ناحیه ریشه، سعی شد که ضمن محاسبه iwc با خصوصیات فیزیکی خاک، از جریان شیره آوندی (sf) به عنوان یک پاسخ گیاهی، برای استخراج ضریب وزنی در محاسبه iwc استفاده شود. نتایج نشان داد که مقدار sf در طول دوره آبیاری کاهش یافت و میزان کاهش در سامانه di بیشتر از sdi بود. با توجه به حجم یکسان آب آبیاری در این دو تیمار، اختلافات مذکور ناشی از چگونگی توزیع رطوبت و املاح در ناحیه ریشه در این دو سامانه و بیان کننده مزیت آبیاری  sdiدر فراهمی آب خاک بود. محاسبه معیارهای فراهمی آب نشان داد که با اعمال محدودیت شوری از طریق رابطه گرانولت   در سامانه di و sdi به ترتیب 0.0557 و 0.0545  به دست آمد؛ اما iwc  به دست آمده از sf ( )، 0.176 و 0.191 و نزدیک به iwc بدون اعمال شوری (0.188) بود. تابع شوری ونگنوختن اثر شوری را به صورت منطقی تری در  اعمال کرد ( به ترتیب 0.146 و 0.151) و مشاهده شد که علاوه بر کاهش کمتر در iwc، مقدار انرژی جذب واحد آب نزدیک به  بود. این یافته نشان می دهد که ضرایب وزنی در نظر گرفته شده برای اعمال محدودیت های فیزیکی در  از نظر انرژی جذب و میزان فراهمی آب بهترین برآورد را از شرایط فیزیکی خاک دارد. بر پایه تمامی معیارهای فراهمی آب خاک، سامانه آبیاری sdi آب قابل استفاده بیشتری و انرژی جذب آب کمتری را نسبت به di نشان داد.

Using Sap Flow to Calculate Integral Water Capacity in Pistachio Trees

Integral Water Capacity (IWC), as one of the recently defined criteria for soil water availability, uses weighting functions to takes into account various soil physical limitations for calculating plant available water. Also, the weighting functions can be calculated from plant responses. In this study, in a pistachio orchard, surface (DI) and subsurface (SDI) drip irrigation systems were established, afterwards soil physical properties and water and salinity distribution in root zone were measured. IWC were calculated using soil physical properties and sap flow (SF) as one of the plant responses features. The result of plant measurements indicated that SF decreased progressively during the time between successive irrigation periods, but the decrease in DI was greater than SDI. By considering equal depth of irrigation water applied to DI and SDI, the more favorable moisture and salinity distribution in the root zone of SDI compared to DI treatment was the reason for more water availability in SDI. The calculated IWC by Groenevelt weighting function (  in DI and SDI showed the lowest amount (0.0557 and 0.0545  respectively) but  values were calculated as 0.176 and 0.191, respectively, and were close to IWC calculated without any salinity effect (0188 ). Van Genuchten equation led to more realistic estimates of salinity limitations on water availability (  were obtained as 0.146 and 0.151 ) and the integral energy based on  was very close to integral energy calculated by SF. These findings indicate that the salinity weighting functions used in  had the best estimates of soil physical conditions to consider water uptake energy and plant water availability. It is found that based on all soil water availability criteria, SDI provided more available water and less integral energy than DI.