کاربرد روش شیب پخش در غشاء نازک (dgt) در پیش‌بینی روی و مس قابل دسترس گیاه در خاک و مقایسه آن با روش dtpa

روش های مختلفی برای ارزیابی زیست فراهمی عناصر غذایی کم مصرف در خاک ارائه شده است. یکی از تکنیک های جدید در این مورد روش شیب پخش در غشاء نازک (diffusion gradient in thin films) است. این روش بر پایه انتقال یون ها یا عناصر به صورت پخشیدگی از لایه پخش و جذب آن ها در لایه جاذب عمل می کند. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی عملکرد dgt در خاک یا مقایسه آن با روش dtpa در اندازه گیری زیست فراهمی روی و مس برای گیاه ذرت بود. برای این منظور، dgt در 10 خاک با خصوصیات مختلف که دارای رطوبت اشباع بودند به مدت 24 ساعت قرار داده شد. همچنین کشت ذرت به صورت گلدانی در این خاک ها انجام گرفت و در نهایت مقدار عناصر جذب شده توسط گیاه با مقدار روی و مس اندازه گیری شده توسط روش های dgt و dtpa مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین تغییرات zn و cu درگیاه و غلظت این عناصر در خاک و  مقدار اندازه گیری شده توسط dgt رابطه خطی وجود داشت. zn اندازه گیری شده با روش dgt (cedgt) نسبت به روش dtpa، همبستگی بالاتری با جذب zn در گیاه داشت (r2=0.8 برای dtpa، r2=0.82 برای ce) و نشان داد که در 10 خاک مختلف، ceبیان کننده 82% تغییرات مربوط به جذب zn توسط گیاه است. همچنین، رابطه بین cu اندازه گیری شده توسط dtpa و جذب آن توسط ذرت دارای ضریب تبیین 0.75 بود در حالیکه cu اندازه گیری شده با روش dgt (cedgt) دارای r2=0.78 بود. نتایج این تحقیق نشان داد که برای پیش بینی جذب عناصر فوق در برگ های گیاه ذرت،روش dgt در مقایسه با روش dtpa نسبتاً دقیقتر بود.

Application of Diffusion Gradient in Thin Films (DGT) Method for Prediction of Plant Available Zinc and Copper in Soils and Its Comparison with DTPA Method

There are different methods for assessing the bioavailability of micronutrients in soil and water. One of the new techniques in this regard is diffusive gradient in thin films (DGT). This method acts on ion transport in the diffusion layer and absorption in the resin layer. The aim of this study was to evaluate the performance of DGT for soil Zn and Cu determination and to compare it with Zn and CuDTPA measured for the bioavailability of these elements in maize (Zea mays L.). For this purpose, DGT was placed in 10 soils with different properties that had saturated moisture for 24 h. Also, maize cultivation was done in these soils and, finally, the amount of elements absorbed by the plant was compared with the amount of zinc and copper measured by DGT and DTPA methods. The results showed that there was a linear relationship between Zn and Cu changes in the plant and the concentration of these elements in soil measured by DGT. Zn measured by DGT method (CEDGT) had higher correlation with Zn uptake compared to the DTPA method (r2 = 0.8 for DTPA, r2 = 0.82 for CE) and in the 10 different soils, CE represented 82% of the changes related to the plant Zn uptake. In the case of Cu, the correlation between Cu measured by DTPA and its uptake by maize had a correlation coefficient of 0.75, whereas Cu measured by (CEDGT) had r2 = 0.78. The results of this study showed that DGT is relatively more accurate than the DTPA method for predicting uptake of these elements in maize leaves.