ارزیابی رابطه عملکرد با شاخصی ازکیفیت خاک در اراضی شالیزاری

برنج یکی از محصولات استراتژیک ایران بوده که تامین کننده درصد بالایی از کالری و پروتئین مورد نیاز مردم است. افزایش جمعیت و به دنبال آن افزایش نیازغذایی، شناخت روابط عملکرد و شرایط خاک را ضروری می سازد. یکی از شاخص هایی که شرایط خاک و ویژگی های مربوط به آن را به خوبی نشان می دهد شاخص کیفیت خاک (sqi) است. در این پژوهش به منظور بهبود مدیریت صحیح اراضی شالیزاری منطقه گلدشت واقع دراستان مازندران،روابط بین عملکرد و کیفیت خاک بررسی شد. 128 نمونه مرکب خاک برای اندازه گیری برخی از ویژگی های فیزیکی و شیمیایی تهیه گردید. اندازه گیری عملکرد دانه در هنگام برداشت محصول، در تمام کرت ها در رطوبت 14درصد انجام شد. برای تعیین sqi، ابتدا ویژگی هایی که بیشترین تاثیر را بر sqiمنطقه دارند، به کمک تجزیه به مولفه های اصلی جدا گردید. از منطق فازی برای تبدیل ویژگی های کمی خاک به رتبه بندی کیفی استفاده شد و در نهایت با استفاده از مفهوم ضریب تغییرات، تلفیق شاخص ها انجام شد. میانگین عملکرد در منطقه مورد بررسی 3498 کیلوگرم در هکتار و sqi بین 0.47 تا 0.97 در نوسان بود. بر اساس کلاس بندی sqi مهمترین عامل محدودکننده کیفیت خاک، فسفر قابل استفاده است. برخلاف انتظار نتایج حاکی از آن است که بین عملکرد و sqi در منطقه مورد بررسی همبستگی معنی داری وجود ندارد (دلایل در بحث توضیح داده شد). مقایسه بین نقشه های عملکرد و کیفیت خاک نشان می دهد که وجود شرایط مناسب ویژگی های خاک در کنار مدیریت صحیح مزرعه می تواند در به حداکثر رساندن عملکرد برنج موثر باشد. مدیریت مناسب کشاورزان کاستی ها و شرایط تاحدی نامناسب خاک را می تواند ترمیم  نماید. این در حالی است که در بسیاری از موارد کیفیت مناسب خاک به تنهایی نمی تواند کاستیهای مدیریت زراعی را جبران نماید.

Relationship between Yield and a Soil Quality Index in Paddy Fields

Rice is one of the strategic agricultural crops in Iran and provides a high percentage of dietary calorie and protein of the people. With a rapidly increasing population and the consequent increase in food demands, it is necessary to know the relationship between rice yield and soil conditions. Therefore, the objective of the present study was to evaluate the relationships between yield and soil quality (SQ) in order to provide guidance regarding proper soil management practices for the sustainable development of Goldasht region paddy fields, in Mazandaran province. One hundred and twentyeight surface soil samples were collected to measure some physical and chemical soil properties. At harvest time, grain yield was measured at 14% moisture content. Firstly, to determine the SQI, the characteristics with the highest effect on the SQI of the region were identified by the Principal Component Analysis. Fuzzy logic method was used to convert quantitative soil properties to qualitative ranking and, finally, the indices were combined using the concept of coefficient of variation. The average recorded rice grain yield of the studied area was 3498 kg ha1 and SQI varied between 0.47 and 0.97. Contrary to expectation, there was no significant correlation between performance and SQI in the studied area (reasons are explained in discussion section). According to the results of SQI classification, available phosphorous is the most important limiting factor for soil quality in the area. Direct comparison among maps of yield and soil quality indices indicate that proper soil conditions along with proper management of the farm can be an effective solution to maximize rice yield. Thus, proper management by the farmers can remedy shortcomings and somewhat inappropriate soil conditions. However, in many cases, proper soil quality alone cannot compensate for crop management shortcomings.