نحوه تعامل علامه حلّی با روایات فقهی فرقه فطحیه و واقفه

فطحیه، باورمندان به امامت عبداللّه بن جعفر فرزند امام صادق (ع) و واقفه، توقّف کنندگان بر امامت امام موسی کاظم(ع) هستند. تحقیق حاضر، پس از معرفی اجمالی این دو فرقه، به بررسی نحوه تعامل علّامه حلّی فقیه نامدار دوازده امامی، با روایات فقهی ایشان می‏پردازد و آشکار می‏شود که علّامه، به شیوه‏‏ای ‏یکسان با روایات فقهی فرقه‏های انحرافی مواجه نشده است، بلکه اگر محتوای روایت با دیدگاه فقهی مقبول او سازگاری نداشته است، بر فساد مذهب راوی، انگشت نهاده و بر سند روایت طعن زده است؛ اما اگر محتوای روایت با دیدگاه فقهی او سازگار بوده، فساد مذهب راوی را در خور اعتنا ندانسته و بر وثاقت و راست‏گویی راوی در مقام نقل روایت تکیه کرده است. بدین‏سان، طعن علّامه حلّی به روایات فقهی فرقه‏های انحرافی به عدم مطابقت محتوای آن روایات با دیدگاه فقهی مقبول او باز می‏گردد و انگشت نهادن بر فساد مذهب راوی، یکی از توجیهات کنار نهادن روایات مخالف شده است.