بررسی اختلالات اسکلتی-عضلانی ماماها و ارتباط آن با تنش شغلی

مقدمه: بروز تنش های شغلی در حرفه ی مامایی می تواند باعث افزایش شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی و کاهش میزان بازدهی و کیفیت ارایه ی خدمات آن ها شود. لذا این پژوهش به منظور تعیین میزان شیوع علایم اختلالات اسکلتی-عضلانی در نواحی گوناگون بدن ماماها و بررسی ارتباط میان تنش شغلی و شیوع علایم اختلالات اسکلتی-عضلانی انجام گرفت.روش کار: جامعه ی مورد پژوهش این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی را تمام ماماهای شاغل در بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر کرمان در سال 1390 تشکیل دادند. 74 نفر از ماماها به روش سرشماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های استاندارد نوردیک و تنش شغلی آلتمایر استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی و مجذور خی) و نرم افزار spss نسخه ی 16 تحلیل شدند.یافته ها: در این پژوهش 4/78 درصد افراد مورد بررسی، در 12ماه گذشته حداقل در یک عضو بدن ناراحتی و یا درد را تجربه کرده اند که بیشترین فراوانی علایم اختلالات اسکلتی-عضلانی در سه عضو پاها 2/39 درصد (29 نفر)، زانوها و کمر هر کدام 1/35 درصد (26 نفر) دیده شد. هم چنین ارتباط معنی داری بین اختلالات اسکلتی-عضلانی و تنش شغلی ماماها به دست آمد (05/0p < ). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، احتمالا تنش های شغلی می توانند باعث تشدید عوارض جسمانی از جمله اختلالات اسکلتی-عضلانی شوند. همچنین با توجه به شیوع بالای اختلالات اسکلتی-عضلانی بالا، برگزاری دوره های آموزشی در خصوص اتخاذ وضعیت های بدنی استاندارد حین انجام وظایف و اجتناب از وضعیت های بدنی نامناسب، حایز اهمیت هستند.