مطالعه ی مبتنی بر مدل کلونینجر: مقایسه ی عامل های سرشت و منش اقدام‎ ‎کنندگان به ‏خودکشی با افراد بهنجار

مقدمه: با توجه به آمارهای اعلام شده از سوی سازمان بهداشت جهانی، ‏خودکشی یکی از علل اصلی مرگ در جمعیت عمومی به ویژه افراد جوان می باشد. با توجه به تاثیرات زیان بار روانی، اجتماعی و اقتصادی آن، لزوم بررسی ‏همه جانبه ی علل زیربنایی و به پیرو آن ایجاد راهکارهای عملی جهت پیشگیری از ‏این معضل بداشت روانی بیش از پیش مشخص می گردد. این پژوهش با هدف ‏بررسی ابعاد سرشتی و منشی افراد اقدام کننده به خودکشی انجام پذیرفته است. ‏روش کار: در این مطالعه ی علی-مقایسه ای، 30 بیمار بستری در بیمارستان رازی ‏تبریز که در پاییز و زمستان سال 1390 در پی اقدام به خودکشی به مرکز ارجاع ‏داده شده بودند، به صورت تصادفی در دسترس انتخاب شده و پس از کسب ‏رضایت بیمار، پرسش نامه ی سرشتی و منشی کلونینجر (‏tci-125‎‏) را تکمیل ‏نمودند. گروه شاهد شامل 30 فرد سالم فاقد سابقه ی تشخیص روان پزشکی نیز ‏پرسش نامه را تکمیل نمودند. داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل ‏واریانس چندمتغیره بررسی گردیدند.‏یافته ها: بنا بر نتایج، گروه اقدام کننده به خودکشی به طور معنی داری نمرات ‏بالای نوجویی و نمرات پایین تر خودراهبری و همکاری را در مقایسه با گروه ‏شاهد نشان دادند (001/0 > ‏p‏).‏نتیجه گیری: این مطالعه در راستای پژوهش های معطوف به بررسی ابعاد ‏شخصیتی زیربنایی دخیل در اقدامات خودکشی، می تواند در جهت شناخت دقیق تر عوامل دخیل در این پدیده و ارایه ی راهکارهای مناسب جهت پیشگیری و ‏درمان، یاری رسان باشد.‏