تاثیر تعاملی روان درمانی بدنی و پس خوراند زیستی بر کنش عصب- روان شناختی عزت نفس و هوش ‏هیجانی مادران کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری

مقدمه: این پژوهش جهت بررسی تاثیر تعاملی روان درمانی بدنی و پس خوراند ‏زیستی بر کنش عصب-روان شناختی عزت نفس و هوش هیجانی مادران ‏کودکان مبتلا به ناتوانایی های ویژه ی یادگیری طراحی شده است.‏روش کار: این پژوهش کارآزمایی بالینی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با ‏گروه شاهد در سال 1389 انجام شد. کل آزمودنی‌ها شامل 17 نفر از مادران ‏کودکان مبتلا به ناتوانیهای یادگیری در مشهد می‌باشند که به طور تصادفی در ‏دو گروه آزمون (7 نفر) و شاهد (10 نفر) تقسیم شدند. قبل از شروع مطالعه، ‏تمام آزمودنی‌ها با پرسش نامه ی عزت نفس کوپراسمیت و هوش هیجانی بار-ان ‏ارزیابی گردیدند. گروه آزمون، تحت یک دوره ی سه ماهه روان درمانی بدنی ‏‏(دو جلسه ی 90 دقیقه ای در هفته، در مجموع 24 جلسه) و آموزش پس خوراند ‏زیستی (هر دو هفته یک بار، در مجموع 6 جلسه) قرار گرفتند. پس از اتمام ‏دوره ی آموزش، تمام آزمودنی‌ها توسط ابزارهای ذکر شده، ارزیابی مجدد ‏شدند. برای بررسی نرمال بودن یافته های دو گروه، از آزمون کولموگروف-‏اسمیرنوف استفاده شد و با توجه به نرمال بودن نمرات عزت نفس و هوش ‏هیجانی در دو گروه، برای مقایسه ی میانگین نمرات از آزمون تی مستقل با سطح ‏معنی داری 05/0 > ‏p‏ استفاده شد.‏یافته ها: نمرات مربوط به عزت نفس (042/0=‏p‏) و هوش هیجانی (011/0=‏p‏) ‏در گروه آزمون نسبت به شاهد به طور معنی داری افزایش یافته بود. ‏نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از اثربخشی روان درمانی بدنی و پس خوراند زیستی در افزایش عزت نفس و هوش هیجانی مادران کودکان مبتلا ‏به ناتوانایی های یادگیری است.‏