رابطه ی بین سبک های مقابله ی اجتناب شناختی رفتاری و اختلال خوردن در دانشجویان دانشگاه

مقدمه: پژوهش حاضر جهت بررسی رابطه ی سبک های مقابله ای شناختی رفتاری و انواع اختلال خوردن در دانشجویان دانشگاه انجام شده است. روش کار: در این پژوهش توصیفی همبستگی، 200 نفر دانشجوی شاغل به تحصیل در نیم سال اول 89-1388 از میان دانشکده های مختلف دانشگاه شهید چمران اهواز به صورت تصادفی مرحله ای انتخاب شدند. به منظور سنجش انواع سبک های مقابله ی اجتنابی از مقیاس سبک های مقابله ی اجتناب اجتماعی شناختی و برای سنجش اختلال خوردن از آزمون بازخورد اختلال خوردن استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام با سطح معنی داری 05/0 > p انجام شد.یافته ها: سبک مقابله ی اجتناب اجتماعی رفتاری با اختلال خوردن و زیر مقیاس های آن یعنی رژیم غذایی (05/0 > p)، پرخوری (01/0 > p) و مهار دهانی (05/0 > p) رابطه ی مثبت معنی داری دارد. در این میان مقابله ی اجتناب رفتاری با مشکل پرخوری رابطه ی مثبت معنی داری دارد. مقابله ی اجتناب اجتماعی شناختی با اختلال خوردن کلی (05/0 > p) و دو زیرمقیاس مهار دهانی و پرخوری رابطه دارد (01/0 > p) اما با رژیم غذایی رابطه ی معنی داری نداشت. تحلیل رگرسیونی چندگانه نشان می دهد که از بین انواع سبک های اجتنابی، سبک مقابله ی اجتناب اجتماعی رفتاری بهترین پیش بینی کننده ی انواع اختلال خوردن می باشد به طوری که اجتناب اجتماعی رفتاری می تواند 07/0 درصد واریانس خرده مقیاس رژیم غذایی،22 درصد واریانس پرخوری و 13 درصد واریانس مهار دهانی را تبیین کند. نتیجه گیری: مبتلایان به اختلال خوردن از انواع سبک های مقابله ی اجتنابی برای رویارویی با فشار های روان شناختی استفاده می کنند و اختلال خوردن نیز نوعی سبک رویارویی با مشکلات زندگی است. سبک مقابله ی اجتنابی اجتماعی رفتاری بهترین پیش بینی کننده ی اختلال خوردن محسوب می شود.