investigating the mediating role of affect integration in the relationship between adverse childhood experiences and adulthood aggressive behaviors

Introduction: considering the destructive consequences of aggression for the individual and society and the importance of identifying influencing factors, the present study investigated the mediating role of affect integration in the relationship between adverse childhood experiences (aces) and aggression. materials and methods: in an analytical cross-sectional study, 288 adults were selected from the general population of iran in 2022. they responded to the short form of the childhood trauma questionnaire, risky, impulsive, and self-destructive behavior questionnaire, and the short form of the affect integration inventory. we analyzed the data using the pearson correlation test, fisher’s z test, and structural equation modeling using spss version 26 and mplus-8 software. results: there were negative correlations between aggression and affect integration components (from r= -0.36 to r= -0.42, p< 0.01) and positive correlations between aggression and aces (from r= 0.29 to r= 0.48, p< 0.01). the proposed model fit well with the data (rmsea= 0.07, srmr= 0.04, cfi= 0.95, tli= 0.93). aces affected aggression both directly (β= 0.42, p< 0.01) and indirectly through the reduction of affect integration (β= 0.12, p< 0.01). also, 34% of the total variance of affect integration and 32% of the total variance of aggression were explained by the model. conclusion: based on the findings, adverse childhood experiences increase aggression both directly and indirectly by reducing affect integration.

بررسی نقش میانجی ادغام عاطفی در رابطه بین تجارب نامطلوب دوران کودکی و رفتارهای پرخاشگرانه بزرگسالی

مقدمه: با توجه به پیامدهای مخرب پرخاشگری برای فرد و جامعه و اهمیت شناسایی عوامل تاثیرگذار، پژوهش حاضر به بررسی نقش میانجی ادغام عاطفه در رابطه بین تجارب نامطلوب دوران کودکی (aces) و پرخاشگری پرداخت.روش‌ کار: در یک مطالعه مقطعی تحلیلی، 288 بزرگسال از جامعه عمومی ایران در سال 1401 انتخاب شدند که به فرم کوتاه پرسشنامه ترومای دوران کودکی، پرسش‌نامه رفتار پرخطر، تکانشی و خود تخریبی و فرم کوتاه پرسشنامه یکپارچگی عاطفه پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، آزمون z فیشر و مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 26 و mplus-8 تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: بین مولفه‌های پرخاشگری و یکپارچگی عاطفه (از r= -0.36 تا r= -0.01، p<0.01) و همبستگی مثبت بین پرخاشگری و ace (از r=0.29 تا r=0.48، p<0.01) همبستگی منفی وجود داشت. مدل پیشنهادی به خوبی با داده ها مطابقت دارد (rmsea= 0.07، srmr= 0.04، cfi= 0.95، tli= 0.93). ace ها پرخاشگری را هم به طور مستقیم (42/0β=، 01/0p<) و هم به طور غیرمستقیم از طریق کاهش یکپارچگی عاطفه (12/0β=، 01/0 p<) تحت تاثیر قرار دادند. همچنین 34 درصد از کل واریانس ادغام عاطفی و 32 درصد از کل واریانس پرخاشگری توسط مدل تبیین شد.نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌ها، تجارب نامطلوب دوران کودکی با کاهش ادغام عاطفی، پرخاشگری را به طور مستقیم و غیرمستقیم افزایش می‌دهد.