comparison of the effect of naltrexone with or without fluoxetine for preventing relapse to opioid addiction

Introduction: regarding the probable effectiveness of adding fluoxetine to a medical regimen of opioid treatment, the present study aimed to compare the effect of naltrexone with or without fluoxetine to prevent relapse to opioid addiction. materials and methods: in this cross-sectional study in 2016, 93 people with an opium addiction who were detoxified in imam reza hospital in mashhad, iran, were selected using a purposeful sampling method. they were randomly divided into two groups (naltrexone and naltrexone + fluoxetine). the morphine urine test was performed at the end of the 1st month, 2nd month, 3rd month, 4th month, and more than 4 months after detoxification. the data were analyzed through descriptive statistics, fisher’s exact test, pearson chi-square, independent samples t-test, mann-whitney test, and spss software. results: finally, 73 patients (39 patients in the naltrexone group and 34 patients in the naltrexone + fluoxetine group) were evaluated. the two groups had no significant demographic variable differences except marital status. the findings showed no significant difference in the relapse rate between the two groups, although a lower rate of relapse was seen in the naltrexone + fluoxetine group than in the naltrexone group (p= 0.563). at the same time, the naltrexone + fluoxetine group had more positive morphine urine tests in the early months than the naltrexone group significantly (p= 0.040). conclusion: the present study showed that adding fluoxetine to naltrexone reduces the relapse rate, while it is associated with a shorter duration of retention than the naltrexone group.

مقایسه اثر نالترکسون با یا بدون افزودن فلوکستین در پیشگیری از عود اعتیاد به مواد افیونی

مقدمه: با توجه به اثربخشی احتمالی افزودن فلوکستین به رژیم دارویی درمان مواد افیونی، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر نالترکسون با یا بدون فلوکستین در پیشگیری از بازگشت به اعتیاد به مواد افیونی انجام شد.روش‌ کار: در این مطالعه مقطعی در سال 1395، 93 نفر از افراد معتاد به تریاک که در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد سم‌زدایی شده بودند، به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. آنها به طور تصادفی به دو گروه نالترکسون و نالترکسون + فلوکستین تقسیم شدند. آزمایش ادرار مورفین در پایان ماه اول، ماه دوم، ماه سوم، ماه چهارم و بیش از 4 ماه پس از سم‌زدایی انجام شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون دقیق فیشر، مجذور کای پیرسون، تی مستقل، من ویتنی و نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در نهایت 73 بیمار (39 بیمار در گروه نالترکسون و 34 بیمار در گروه نالترکسون + فلوکستین) مورد بررسی قرار گرفتند. دو گروه به جز وضعیت تاهل تفاوت معنی داری در متغیرهای جمعیت شناختی نداشتند. یافته ها تفاوت معنی داری را در میزان عود بین دو گروه نشان نداد، اگرچه میزان عود کمتری در گروه نالترکسون + فلوکستین نسبت به گروه نالترکسون مشاهده شد (563/0= p). در عین حال، گروه نالترکسون + فلوکستین در ماه‌های اولیه آزمایش‌های ادرار مورفین مثبت‌تری نسبت به گروه نالترکسون داشتند (040/0=p).نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که افزودن فلوکستین به نالترکسون میزان عود را کاهش می‌دهد، در حالی که با مدت زمان ماندگاری کوتاه‌تری نسبت به گروه نالترکسون همراه است.