prediction of psychological well-being based on fundamental values and self-transcendence: the mediating role of the attitude to time

Introduction: this research aimed to predict psychological well-being based on fundamental values and self-transcendence by meditating on the attitude to time. materials and methods: in this descriptive correlation study, 372 students of bu-ali sina university of hamadan-iran in the 2018-2019 academic year were selected using the convenient sampling method. the instruments included scales of satisfaction with life, attitude to time, self-transcendence, and fundamental values. we analyzed the data aiding structural equation modeling, spss-25, and lisrel software. results: the findings presented that the proposed model fits the data well (gfi= 0.92, ifi= 0.93, cfi= 0.93). also, the effect of self-transcendence and fundamental values on past positive, present positive, and future positive, and the effect of past positive, present positive, and future positive on life satisfaction are significant (p< 0.05). in addition, the past positive (z= 2.92, p< 0.01), present positive (z= 8.44, p< 0.01), and future positive variables (z= 5.73, p< 0.01) have a significant mediating role in the relationship between self-transcendence and life satisfaction. also, past positive (z= 3.04, p< 0.01), present positive (z= 8.75, p< 0.01), and future positive (z= 6.18, p< 0.01) have a significant mediating role in the relationship between fundamental values and life satisfaction. conclusion: the results show that when people act based on fundamental values in life, their personal boundaries in the intrapersonal, interpersonal, transpersonal, and temporal domains expand and go beyond their level. this makes their attitude to the past, present, and future more positive; their life satisfaction and psychological well-being increase.

پیش‌بینی بهزیستی روان‌شناختی بر اساس ارزش‌های بنیادی و خودفراروی: نقش واسطه ای نگرش به زمان

مقدمه: این پژوهش با هدف پیش‌بینی بهزیستی روان‌شناختی مبتنی بر ارزش‌های بنیادی و خودفراروی با تامل در نگرش به زمان انجام شد. روش‌ کار: در این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی، تعداد 372 نفر از دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال تحصیلی 98-1397 به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارها شامل مقیاس های رضایت از زندگی، نگرش به زمان، تعالی از خود و ارزش های بنیادی بود. داده ها با مدل سازی معادلات ساختاری، spss-25  و نرم افزار لیزرل، تحلیل شدند یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که مدل پیشنهادی برازش خوبی با داده‌ها دارد (92/0 gfi=، 93/0=ifi، 93/0=cfi). همچنین تاثیر خودفراروی و ارزش‌های بنیادی بر مثبت گذشته، حال مثبت و آینده مثبت و تاثیر گذشته مثبت، حال مثبت و آینده مثبت بر رضایت از زندگی معنادار است (05/0> p). همچنین متغیرهای گذشته مثبت (z=2.92، p<0.01)، حال مثبت (z=8.44، p<0.01) و مثبت آینده (z=5.73، p<0.01) نقش میانجی معناداری در رابطه بین خودفراروی و رضایت از زندگی همچنین گذشته مثبت (z=3.04، p<0.01)، حال مثبت (z=8.75، p<0.01) و آینده مثبت (z=6.18، p<0.01) نقش واسطه ای معناداری در رابطه بین ارزش های بنیادی و رضایت از زندگی دارد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد زمانی که افراد بر اساس ارزش‌های بنیادی در زندگی عمل می‌کنند، مرزهای شخصی شان در حوزه‌های درون فردی، بین فردی، فرافردی و زمانی گسترش یافته و از سطح آنها فراتر می‌رود. این باعث می شود نگرش آنها نسبت به گذشته، حال و آینده مثبت تر شده و رضایت از زندگی و بهزیستی روانی آنها افزایش می یابد.