comparing the effectiveness of imago therapy and object relations therapy on self-differentiation and self-regulation in women with multiple divorces

Introduction: regarding the importance of emotional well-being in marriage sustainability, the present study was carried out to compare the effectiveness of imago therapy and object relations therapy on self-differentiation and self-regulation in women with multiple divorces. materials and methods: the statistical population of this clinical trial included women who had multiple divorces and were referred to counseling centers in tehran, iran, in 2021. thirty-six women were selected through the convenient sampling method, and they were assigned through a simple random method in the groups of imago therapy (12 participants), object relations therapy (12 participants), and control (12 participants). the experimental groups participated in therapy sessions, and during this period, the control group did not receive any intervention. the participants fulfilled the differentiation of self inventory and self-regulation questionnaire. data were analyzed using descriptive statistics and analysis of variance with repeated measures. results: the findings revealed significant effects of object relations therapy and imago therapy on self-regulation and self-differentiation (p>0.05). also, regarding the effect sizes, it seems that object relations therapy had greater effects than imago therapy on self-differentiation (0.24 vs. 0.23) and self-regulation (0.82 vs. 0.72) in women with multiple divorces. conclusion: based on the results, object relations therapy and imago therapy are effective in increasing self-differentiation and self-regulation in women with multiple divorces. however, it seems that object relations therapy is more effective.

مقایسه اثربخشی ایماگودرمانی و روابط شیء درمانی بر خودمتمایزسازی و خودتنظیمی زنان دارای طلاق های متعدد

مقدمه: با توجه به اهمیت بهزیستی عاطفی در پایداری ازدواج، پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی ایماگودرمانی و روابط شیء درمانی بر خودمتمایزسازی و خودتنظیمی زنان دارای طلاق چندگانه انجام شد. روش کار: جامعه آماری این کارآزمایی بالینی شامل زنانی بودند که در سال 1400 دارای طلاق های متعدد و مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران بودند. 36 زن به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی ساده در گروه های ایماگودرمانی (12 شرکت کننده)، شیئی درمانی (12 شرکت کننده) و شاهد (12 شرکت کننده) قرار گرفتند. گروه های آزمایشی در جلسات درمانی شرکت کردند و در این مدت گروه شاهد هیچ مداخله ای دریافت نکردند. شرکت کنندگان پرسشنامه تمایز پرسشنامه خود و خودتنظیمی را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از تاثیر معنی‌دار درمان با روابط شیئی و ایماگودرمانی بر خودتنظیمی و خودمتمایزسازی بود (05/0p<). همچنین با توجه به اندازه اثر، به نظر می‌رسد که درمان روابط شیئی تاثیر بیشتری نسبت به ایماگودرمانی بر خودمتمایزسازی (24/0 در مقابل 23/0) و خودتنظیمی (82/0 در مقابل 72/0) در زنان دارای طلاق متعدد داشته است. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، درمان با روابط شیء و ایماگودرمانی در افزایش خودمتمایزسازی و خودتنظیمی زنان دارای طلاق‌های متعدد موثر است. با این حال، به نظر می رسد که درمان روابط شیئی موثرتر باشد.