the effectiveness of behavioral activation training on self-care behaviors, perceived pain, and reaction to stress in women with diabetes mellitus type 2

Introduction: regarding the high prevalence of adverse complications of diabetes and the importance of psychological intervention to improve self-care behaviors and adaptive coping styles in diabetic patients, the present study aimed to assess the effectiveness of behavioral activation training on self-care behaviors, perceived pain, and reaction to stress in women with diabetes mellitus type 2. materials and methods: the statistical population comprises all women with type 2 diabetes who referred to neishabur health centers. thirty women were selected based on a voluntary and convenient sampling method. they were divided randomly into the behavioral activation training group and a control group. they fulfilled the summary of diabetes self-care activities, visual analog scale (vas), and coping inventory for stressful situations (ciss). we analyzed the data using the descriptive statistics, multivariate covariance analysis test, and spss-22 software. results: the results revealed that behavioral activation training improved self-care behaviors (p= 0.001), decreased pain (p= 0.001), increased problem-solving oriented coping to stress (p= 0.001), while it decreased emotion-oriented and avoidant-oriented coping styles (p= 0.001, p= 0.001, respectively) in the experimental group compared to the control group. conclusion: it seems that behavioral activation training improves self-care behaviors, decreases pain, and increases problem-solving-oriented coping to stress in women with type 2 diabetes.

اثربخشی آموزش فعال سازی رفتاری بر رفتارهای خودمراقبتی، درد ادراک شده و واکنش به استرس در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

اثربخشی آموزش فعال سازی رفتاری بر رفتارهای خودمراقبتی، درد درک شده و واکنش به استرس در زنان مبتلا به دیابت نوع 2مقدمه: با توجه به شیوع بالای عوارض جانبی دیابت و اهمیت مداخله روانشناختی برای بهبود رفتارهای خودمراقبتی و سبک های مقابله ای سازگار در بیماران دیابتی، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش فعال سازی رفتاری بر رفتارهای خودمراقبتی، درد ادراک شده و واکنش به استرس در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. روش کار: جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی نیشابور می باشد. 30 زن به روش نمونه گیری داوطلبانه و در دسترس انتخاب شدند. آنها به طور تصادفی به دو گروه آموزش فعال سازی رفتاری و گروه شاهد تقسیم شدند. آنها خلاصه فعالیت های خودمراقبتی دیابت، مقیاس آنالوگ بصری (vas) و پرسشنامه مقابله با موقعیت های استرس زا (ciss) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و نرم افزار spss-22 تحلیل گردید.یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش فعال‌سازی رفتاری باعث بهبود رفتارهای خودمراقبتی (001/0=p)، کاهش درد (001/0=p)، افزایش مقابله مسئله محور با استرس (001/0=p) و کاهش سبکهای مقابله ای هیجان مداری و اجتنابی (به ترتیب 001/0=p و 001/0=p) در گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد گردید.نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد آموزش فعال‌سازی رفتاری باعث بهبود رفتارهای خودمراقبتی، کاهش درد و افزایش مقابله مسئله محور با استرس در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می‌شود.