the effectiveness of coping therapy on domestic violence and self-efficacy in abused women

Introduction: domestic violence is still considered a global problem. the present study aims to investigate the effectiveness of coping therapy on domestic violence and the sense of self-efficacy in abused women. materials and methods: among the 115 women victims of violence in tehran who were initially interviewed, 40 women who were victims of violence living in ray city, kahrizak district, who referred to hazrat abolfazl (as) comprehensive health center during the months of september-october 2019, were randomly assigned to the coping therapy group (n= 20) and the control group (n= 20). all participants completed the demographic checklist, self-efficacy questionnaire, and standard questionnaire for measuring violence against women in three stages. we used analysis of variance with repeated measures. the data was analyzed with spss version 24 software. results: there was a significant difference between the groups in the post-test and follow-up stages. this can indicate the effectiveness of coping therapy on self-efficacy in victims of violence and the stability of the effectiveness in the follow-up stage (p< 0.001). conclusion: the results showed that coping therapy can be used as a psychological intervention to increase the sense of self-efficacy and reduce violence towards women. this intervention empowers women who have experienced violence.

اثربخشی مقابله درمانی بر خشونت خانگی و خودکارآمدی زنان خشونت دیده

مقدمه: خشونت خانگی هنوز یک معضل جهانی محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مقابله درمانی بر خشونت خانگی و احساس خودکارآمدی در زنان خشونت دیده انجام شده است.روش کار: از بین 115 زن قربانی خشونت در تهران که در ابتدا مورد مصاحبه قرار گرفتند، 40 زن قربانی خشونت ساکن شهر ری، منطقه کهریزک که طی ماه های شهریور تا مهر 1398 به مرکز جامع سلامت حضرت ابوالفضل (ع) مراجعه کرده بودند، به طور تصادفی در دو گروه مقابله درمانی (20 نفر) و گروه شاهد (20 نفر) قرار گرفتند. تمامی شرکت کنندگان چک لیست مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه خودکارآمدی و پرسشنامه استاندارد سنجش خشونت علیه زنان را در سه مرحله تکمیل کردند. داده ها با تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و نرم افزار spss نسخه 24 تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: بین گروه‌ها در مرحله پس‌آزمون و پیگیری تفاوت معنی‌داری وجود داشت که می تواند نشان دهنده اثربخشی مقابله درمانی بر خودکارآمدی زنان خشونت دیده و پایداری اثربخشی آن در مرحله پیگیری باشد (p< 0.001).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مقابله درمانی می تواند به عنوان یک مداخله روانشناختی برای افزایش احساس خودکارآمدی و کاهش خشونت علیه زنان مورد استفاده قرار گیرد. این مداخله می تواند زنان قربانی خشونت خانگی را توانمند سازد.