comparing the effectiveness of schema therapy and compassion-focused therapy on forgiveness and ambiguity tolerance in divorce-seeking women

Introduction: the present study aimed to compare the effectiveness of schema therapy and compassion-focused therapy on forgiveness and ambiguity tolerance in divorce-seeking women. materials and methods: the statistical population of this study included all divorce-seeking women who referred to counseling centers in neyshabur during the second three months of 2018-2019. thirty six of these women were selected by convenience sampling and were randomly assigned into two experimental groups 1 and 2 (12 subjects) and one control group. the first experimental group underwent schema therapy for 12 sessions, the second experimental group received compassion-focused therapy during 8 ninety-minute sessions, while the control group was placed on the waiting list. data were collected using pollard and anderson family forgiveness scale (ffs) and mclean ambiguity tolerance questionnaire. for data analysis, repeated measures anova was applied. results: the results demonstrated that since repeated measures anova of calculated f (128.064) is less than the criterion f at the 0.05 level, both treatments were effective in the index of forgiveness (p= 0.534) and ambiguity tolerance (p= 0.783). conclusion: the results suggest that schema therapy and compassion-focused therapy have a significant effect on the field of mental health such as forgiveness and ambiguity tolerance.

مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر شفقت بر بخشودگی و تحمل ابهام در زنان متقاضی طلاق

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و شفقت درمانی بر بخشودگی و تحمل ابهام در زنان متقاضی طلاق انجام گردسید.روش کار: جامعه  آماریاین پژوهش  شامل کلیه  زنان متقاضی طلاق بود که در 3 ماه اول سال 98-1397 به مراکز مشاوره در سطح شهر نیشابور مراجعه کردند. تعداد 36 نفر از این زنان به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون 1 و 2 (هر گروه 12 نفر)، و یک گروه شاهد جایگزین شدند. گروه آزمون اول برنامه طرحواره درمانی را طی 12 جلسه و گروه دوم، درمان مبتنی بر شفقت را طی 8  جلسه 90 دقیقه­ای دریافت کردند. گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های بخشودگیپولارد و اندرسون و تحمل ابهام مک‌لین،  جمع اوری گردیدند. تحلیل داده‌ها با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر و آزمون­های تعقیبی انجام شد.یافته ها: با توجه به این که تحلیل واریانس با انداره مکرر  fمحاسبه شده  (064/128) نسبت  به f  معیار در سطح (05/0) کوچک‌تر است، هر دو درمان در شاخص بخشودگی (سطح معناداری=534/0) و تحمل ابهام (سطح معناداری=783/0) اثربخش بوده است. اثربخشی شفقت درمانی در مقایسه با طرحواره درمانی در متغیر بخشودگی برتری داشته است، اما اثربخشی طرحواره درمانی در مقایسه با درمان شفقت ورزی در متغیر تحمل ابهام برتری داشته است (05/0>p).نتیجه گیری: نتایج حاکی از این بود که طرحواره درمانی و شفقت ورزی در حوزه سلامت روانی خانواده مانند بخشودگی، تحمل ابهام اثربخشی معناداری دارند.