the effectiveness of schema therapy on distress tolerance and resilience of mothers with mentally retarded students

Introduction: the existence of a mentally retarded child in a family leaves negative and irreversible effects on parents, particularly mothers. the purpose of the study was to examine the effectiveness of schema therapy on distress tolerance and resilience of mothers with mentally retarded students. materials and methods: in this research, 30 mothers of mentally retarded students, studying in exceptional students in districts 1 and 2 of zahedan, iran in 2020, were chosen using the convenient sampling. then, they were assigned randomly to two control and experimental (schema therapy-based) groups. in the next step, all participants filled out distress tolerance questionnaire and cd resilience scale (connor-davidson), and the experimental group received eight 2-hour sessions of schema therapy-based training. the control group received no intervention during the study. the collected data were analyzed through spss22 software by using descriptive indicators, univariate and multivariate ancova. results: the results showed the significant effect (p<0.05) of schema therapy on distress tolerance and resilience so that this therapy could expand distress tolerance and resilience of mothers. conclusion: according to the obtained results, schema therapy can be recommended as an efficient method to increase distress tolerance and resilience in mothers who have mentally retarded students.

اثر بخشی طرحواره درمانی بر تحمل پریشانی وتاب آوری ماداران دارای دانش آموز کم توان ذهنی

مقدمه:وجود فرزند کم توان ذهنی در خانواده تاثیرات منفی و جبران ناپذیری بر والدین بالاخص مادران به جای می گذارد. هدف از این پژوهش اثربخشی طرحواره در مانی بر تحمل پریشانی و تاب آوری مادران دارای دانش آموز کم توان ذهنی در شهر زاهدان بود.روش کار: در پژوهش حاضر 30مادر دارای دانش آموز کم توان ذهنی ،که در مدارس استثنائی  ناحیه 1و 2 این شهر در سال  1399 مشغول به تحصیل بودند، به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل، و آزمایش مبتنی بر طرحواره درمانی تقسیم شدند. سپس تمامی شرکت کنندگان قبل و بعد از مداخله دو  پرسشنامه تحمل پریشانی و پرسشنامه تاب‌آوری (کانر و دیویدسون) را تکمیل نموده وگروه آزمایشی نیز به مدت 8 جلسه دو ساعته تحت آموزش مبتنی بر طرحواره درمانی قرار گرفتند. در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 22) و شاخص های توصیفی، تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد طرحواره‌درمانی بر  تحمل پریشانی وتاب آوری موثر است. بدین صورت که این درمان توانسته است تحمل پریشانی وتاب آوری مادران را افزایش دهد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده می‌توان طرحواره‌درمانی را به عنوان یک روش کارا جهت افزایش تحمل پریشانی و تاب آوری در مادران دارای دانش آموزکم توان ذهنی پیشنهاد داد.