developing a structural model for explaining psychological well-being based on ego strength and negative dimensions of time attitude

Introduction: psychological well-being which replaces mental health is of particular importance in positivist psychology. this study aimed to develop a structural model for explaining psychological well-being based on ego strength and positive dimensions of time attitude.materials and methods: the statistical population of this descriptive and correlational study consisted of all students who were studying at the central site of bu-ali sina university during the academic year of 2018-2019. through a convenient sampling, 367 of them were selected. they responded to ryff’s psychological well-being questionnaire (1989), miller and worrell’s time attitude questionnaire (2010), and markstrom, sabino, turner, and bremen’s ego strength questionnaire (1997). data were analyzed using pearson correlation coefficient and structural equation modeling. results: the results showed that the proposed model had a good fit. in other words, ego strength could affect psychological well-being through mediating positive dimensions of time attitude. the amount of impact in different dimensions was as follows: negative future (b= -1.29, p= 0.001), negative present (b= -1.07, p= 0.001), negative past (b= -0.076, p= 0.041). conclusion: those who had weak ego, tended to have negative time attitudes; as a result, their psychological well-being decreased. based on the findings, it can be concluded that using strategies to prevent ego weakness in individuals can reduce their negative attitudes and thus can prevent the decline of psychological well-being.

تدوین مدل ساختاری برای تبیین بهزیستی روان شناختی بر مبنای نیرومندی ایگو و ابعاد منفی نگرش به زمان

مقدمه: بهزیستی روان شناختی در واقع جایگزین سلامت روان بوده و از اهمیت ویژه­ای در روان شناسی مثیت­گرا برخوردار است. هدف پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری برای تبیین بهزیستی روان شناختی بر مبنای نیرومندی ایگو و ابعاد منفی نگرش به زمان بود.روش کار: روش پژوهش توصیفی  از نوع همبستگی بود. جامعه­ی آماری پژوهش شامل کلیه­ی دانشجویان مشغول به تحصیل دانشگاه بوعلی سینا در سایت مرکزی در سال تحصیلی1398 -1397 بودند. با روش نمونه­گیری در دسترس، 367 نفر انتخاب شدند و به پرسشنامه­های بهزیستی روان شناختی ریف (1989)، نگرش به زمان ملو و وورل (2010) و نیرومندی ایگو مارکستروم، سابینو، ترنر و برمن (1997)  پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل­یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند.یافته­ها: مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار بود، به این معنی که نیرومندی ایگو می ­تواند بر بهزیستی روان شناختی با وساطت نگرش به زمان اثرگزار باشد، مقدار اثرگذاری در ابعاد مختلف به این قرار است: آینده­نگری منفی (29/1-b=، 001/0p=)، حال­نگری منفی (07/1-b=، 001/0p=)، گذشته­نگری منفی (76/0-b=، 041/0p=).نتبجه­گیری: بنابراین افرادی که من ضعیفی دارند نگرش­های زمانی منفی داشته در نتیجه بهزیستی روان شناختی آن­ها پایین می­آید. بر این اساس می­توان نتیجه گرفت که با استفاده از راهکارهایی جهت پیشگیری از ضعف ایگو در افراد، می­توان نگرش­های منفی در آن­ها را کاهش داد در نتیجه از کاهش بهزیستی روان شناختی در آن­ها جلوگیری کرد.