comparing the effect of supportive-expressive and cognitive-behavioral psychotherapies on depression and adherence to treatment in hemodialysis patients focusing on improving physician-patient relationship

Introduction: the purpose of this study was to compare the effect of supportive-expressive and cognitive-behavioral psychotherapies on depression and adherence to treatment in hemodialysis patients with a focus on improving the physician-patient relationship. materials and methods: this clinical trial was performed as pretest and posttest with randomized sampling control group. participants were 45 hemodialysis patients, aged 20-50 years, in imam reza hospital of mashhad and taleghani hospital of torbat jam in 2018-2019 who completed these 3 questionnaires: beck depression ii, karami and keyvanara physician-patient relation patterns and end-stage renal disease adherence questionnaire (esrd-aq). the patients with moderate to severe depression divided into 2 experimental groups and one control group (n=15). data were analyzed using spss-23 software and repeated measures analysis of variance (anova) and bonferroni post hoc tests.results: findings in multivariable indicators showed a short-term effect (pretest-posttest) equal to 0.81 and a long-term effect (pretest-4 month follow-up) equal to 0.83 in supportive-expressive therapy group compared to the control group. in the cognitive-behavioral therapy with the same significance level, the short-term and long-term effects were 0.70 and 0.14. finally, by using bonferroni test and average comparison profiles, the short-term and long-term effects of supportive-expressive therapy were more than cognitive-behavioral therapy. conclusion: it seems that supportive-expressive therapy with focusing on improving the relationship has more significant effects to reduce depression and increase adherence to treatment than the other therapy.

مقایسه تاثیر روان‌درمانی پویشی- حمایتی و شناختی- رفتاری، با تمرکز بر بهبود رابطه پزشک و بیمار بر روی افسردگی و تبعیت از درمان در بیماران همودیالیزی

قدمه: هدف پژوهش مقایسه تاثیر روان‌درمانی پویشی- حمایتی و شناختی- رفتاری، با تمرکز بر بهبود رابطه پزشک و بیمار بر افسردگی و تبعیت از درمان بیماران همودیالیزی بود.روش‌‌کار: این کارآزمایی بالینی به صورت پیش‌ و پس‌آزمون با گروه کنترل به شیوه نمونه‌گیری تصادفی انجام شد. شرکت‌کنندگان 45 بیمار همودیالیزی 50-20 ساله در بیمارستان‌های امام رضا مشهد و طالقانی تربت‌جام در نیمه دوم سال 1397 بودند که 3 پرسشنامه: افسردگی بک ii، الگوهای ارتباط پزشک و بیمار کرمی و کیوان‌آرا و تبعیت از درمان بیماران مزمن کلیوی را تکمیل کرده و با افسردگی متوسط تا شدید، در 3 گروه 15 نفره؛ 1 گروه کنترل و 2 گروه روان‌درمانی‌ قرار گرفتند و درمان طی 15 جلسه برای 2 گروه اجرا گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss-23 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون بن‌فرونی تحلیل شدند.یافته‌ها: یافته‌ها ی شاخص‌های چند متغیری و سطح معناداری 001/0 در گروه درمان پویشی- حمایتی اندازه اثر کوتاه‌مدت (پیش‌آزمون- پس‌آزمون) 81/0 و اثر بلندمدت (پیش‌آزمون- پیگیری 4 ماهه) 83/0 را در مقایسه با گروه گواه نشان داد که در درمان شناختی- رفتاری ، اثر کوتا‌ه‌مدت 70/0 و اثر بلندمدت 14/0 نشان داده شد و در نهایت با آزمون بن‌فرونی و استفاده از مقایسه میانگین‌ها اثر کوتاه‌مدت و بلندمدت در درمان پویشی- حمایتی بیشتر ازدرمان دیگر بود. نتیجه‌گیری: درمان پویشی- حمایتی با تمرکز بر بهبود رابطه نسبت به درمان دیگر بر کاهش افسردگی و افزایش تبعیت از درمان تاثیر قابل توجه بیشتری دارد.