comparison of emotional schemas and personality traits based on dsm-5 in couples with extramarital affairs and couples without extramarital affairs

Introduction: marital infidelity is an issue many couples’ therapists face and is one of the most important reasons for getting divorced. the factors related to infidelity can be included in three domains: individual differences, the nature of the relationship, and environmental conditions. this study investigated the role of emotional schemas and personality traits (as individual differences) in infidelity.materials and methods: in the present study conducted in mashhad, iran, 320 individuals were selected by the convenience sampling method (including 160 individuals with infidelity experience and 160 individuals without experience of infidelity as controls). they fulfilled the leahy emotional schema scale and personality inventory for dsm-5. the data were analyzed by multivariable analyze of variance and spss-26 software.results: the results showed that the lack of inhibition personality traits in individuals with the experience of infidelity were higher than in the control group. the “guilt and blame” emotional schemas were higher in group with infidelity experience than in the controls (p= 0.012, p= 0.025). the “validating” emotional schema in individuals with infidelity was lower than in the control group (p= 0.011). no significant differences were found between the other emotional schemas. conclusion: according to the results, infidelity prevention can be done by modifying personality traits and emotional schemas through schema therapy and emotional schema therapy.

مقایسه طرحواره‌های هیجانی و ویژگی‌های شخصیتی بر اساس dsm-5 در زوج‌های دارای روابط خارج از ازدواج و زوج‌های بدون روابط خارج از ازدواج

مقدمه: خیانت زناشویی موضوعی است که بسیاری از زوجین درمانگر با آن مواجه هستند و یکی از مهم ترین دلایل طلاق می باشد. عوامل مرتبط با خیانت را می توان در سه حوزه تفاوت های فردی، ماهیت رابطه و شرایط محیطی قرار داد. این پژوهش به بررسی نقش طرحواره های عاطفی و ویژگی های شخصیتی (به عنوان تفاوت های فردی) در خیانت می پردازد.روش‌ کار: در پژوهش حاضر که در شهر مشهد انجام شد، 320 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس (شامل 160 نفر با تجربه خیانت و 160 نفر بدون تجربه خیانت به عنوان شاهد) انتخاب شدند. آنها مقیاس طرحواره عاطفی لیهی و پرسشنامه شخصیتی را برای dsm-5 تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس چند متغیره و نرم افزار spss-26 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: نتایج نشان داد که فقدان ویژگی‌های شخصیتی بازدارنده در افراد با تجربه خیانت بیشتر از گروه شاهد بود. طرحواره‌های هیجانی «گناه و سرزنش» در گروه با تجربه خیانت بیشتر از گروه شاهد بود (012/0= p و 025/0= p). طرحواره عاطفی اعتباربخشی در افراد دارای خیانت کمتر از گروه شاهد بود (011/0=p). بین سایر طرحواره های هیجانی تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج، می توان با اصلاح ویژگی های شخصیتی و طرحواره های هیجانی از طریق طرحواره درمانی و طرحواره درمانی هیجانی، پیشگیری از خیانت را انجام داد.