the effectiveness of body psychotherapy on improving working memory ability and inhibition level in elementary school students

Introduction: the purpose of this study is to investigate the effectiveness of body psychotherapy on improving working memory and inhibition level among elementary students.       materials and methods: the statistical population of this clinical trial consisted all elementary school students aged 7-12 years in mashhad in 2018-19 academic year. number of 44 students from 4 governmental schools (two boy-specific and two girl-specific schools) were selected by voluntary and purposeful sampling method and were randomized into two groups (12 boys and 10 girls in experimental group, 11 boys and 11 girls in control group). the experimental group received thirty-six 60-min sessions for 3 months during which the control group was placed on the waiting list. the measuring tools used in this study were computerized tests of working memory (n-back) and go no go test. data were analyzed using spss software and independent t-test.      results: the results showed that students in the experimental group had better performance in than control group in the components of the number of correct and incorrect answers, the number of presentation and inhibition errors, in the working memory and go no go tests (p= 0.005).  however, the mean time component in the go no go test was not significant  (p= 0.17).      conclusion: these findings suggest that body psychotherapy can be an effective way to improve working memory ability and retention level among elementary students.

بررسی اثربخشی روان درمانی بدنی بر ارتقای قابلیت حافظه‌ی کاری و سطح بازداری دانش آموزان ابتدایی

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان‌درمانی بدنی بر ارتقای قابلیت حافظه‌ی کاری و سطح بازداری دانش‌آموزان ابتدایی انجام شده است.      روش کار: جامعه‌ی آماری این کارآزمایی بالینی شامل تمام دانش‌آموزان ابتدایی مدارس عادی شهر مشهد با دامنه‌ی سنی 12-7 سال بود که در سال  98-1397 مشغول به تحصیل بودند. 44 نفر دانش‌آموز از 4 مدرسه‌ی دولتی (دو دخترانه- دو پسرانه)  با استفاده از روش نمونه‌گیری داوطلبانه و هدفمند انتخاب و در دو گروه (12 نفر پسر و 10 نفر دختر در گروه آزمون، 11 نفر پسر و 11 نفر  دختر در گروه شاهد) به صورت تصادفی قرار گرفتند. دوره‌ی روان درمانی بدنی برای گروه آزمون در 36 جلسه 60 دقیقه‌ای به مدت 3 ماه ارایه گردید و در این مدت گروه شاهد در لیست انتظار قرار گرفت. ابزار سنجش شامل آزمون‌های رایانه‌ای حافظه کاری (n-back) و برو- نرو (go no go)  بودند. داده‌ها با استفاده از نرم افزار spss و  t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: دانش‌آموزان گروه آزمون در مولفه‌های تعداد پاسخ های صحیح و تعداد پاسخ‌های نادرست، تعداد خطای ارائه و بازداری، در آزمون‌های رایانه‌ای حافظه‌ی کاری و برو- نرو، به شکل معنی داری نسبت به گروه شاهد عملکرد بهتری داشتند (005/0=p) اما مولفه‌ی میانگین زمان در آزمون رایانه‌ای برو- نرو معنی‌دار نشد (17/0=p).  نتیجه گیری: بنا بر نتایج، به نظر می رسد روان‌درمانی بدنی می‌تواند روش موثری برای ارتقاء قابلیت حافظه‌ی کاری و سطح بازداری دانش‌آموزان ابتدایی باشد.