comparing the effectiveness of transcranial direct current stimulation (tdcs) and cognitive behavioral therapy on craving, mood, and smoking addiction

Introduction: craving is a complex behavior and one of the important factors for the continuation of smoking. this research was conducted to compare the effectiveness of transcranial direct current stimulation (tdcs) and cognitive behavioral therapy (cbt) on craving, mood, and smoking addiction in smokers.materials and methods: in this experimental study, 12 smokers who referred to medical centers in mashhad- iran, were selected by the convenient sampling method and assigned to tdcs (6 cases) and cbt (6 cases) groups randomly. they received the intervention during 8 sessions. they fulfilled the questionnaire on smoking urges, positive and negative affect schedule and fagerstrom test for nicotine dependence, before and after the intervention. the data were analyzed using wilcoxon test, mann-whitney u test, and kolmogorov-smirnov test. results: the results showed that both tdcs and cbt treatments significantly reduce smoking craving (p< 0.05), but tdcs reduces craving greater than cbt (p< 0.01). also, tdcs improves positive and negative affect significantly, while cbt only improves negative affect in smokers (p< 0.05). besides, tdcs causes more improvement in negative affect (p< 0.01). tdcs reduces smoking addiction (p< 0.05), while cbt was not effective in this regard. conclusion: compared to cognitive behavioral therapy, transcranial direct current stimulation has a greater effect on craving, mood, and smoking addiction.

مقایسه اثربخشی تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (TDCS) و درمان شناختی رفتاری بر ولع مصرف، خلق و خو و اعتیاد به سیگار

مقدمه: ولع مصرف یک رفتار پیچیده و یکی از عوامل مهم برای ادامه مصرف سیگار است. این پژوهش به منظور مقایسه اثربخشی تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (TDCS) و درمان شناختی رفتاری (CBT) بر ولع مصرف، خلق و خو و اعتیاد به سیگار در افراد سیگاری انجام شد.روش کار: در این مطالعه بالینی، 12 نفر از افراد سیگاری مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر مشهد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مساوی TDCS و CBT  قرار گرفتندو مداخله را طی 8 جلسه دریافت کردند. آنها پرسشنامه تمایل به سیگار، آزمون عاطفه مثبت و منفی و آزمون وابستگی به نیکوتین فاجرستروم را قبل و بعد از مداخله تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آزمون های ویلکاکسون، یو من-ویتنی و کولموگراف-اسمیرنوف تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج نشان داد که هر دو روش TDCS و CBT به طور معنی‌داری ولع مصرف سیگار را کاهش می‌دهند (05/0P<)، اما TDCS بیشتر از CBT میل به سیگار را کاهش می‌دهد (01/0P<). همچنین، TDCS عاطفه مثبت و منفی را به طور معنی‌داری بهبود می‌بخشد، در حالی که CBT فقط عاطفه منفی را در افراد سیگاری بهبود می‌بخشد (05/0P<). علاوه بر این، TDCS باعث بهبود بیشتر عاطفه منفی می شود (01/0P<). TDCS اعتیاد به سیگار را کاهش می دهد (05/0P<)، در حالی که CBT در این زمینه موثر نبود.نتیجه‌گیری: در مقایسه با درمان شناختی رفتاری، تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای تأثیر بیشتری بر ولع مصرف، خلق و خو و اعتیاد به سیگار دارد.