moderating role of insecure attachment styles in the relationship between spiritual compatibility with spiritual growth and psychological distress in university students who experienced emotional failure

Introduction: this study aimed to determine mediating role of insecure attachment styles on relationship between spiritual compatibility with spiritual growth and psychological distress in university students who experienced emotional failure. materials and methods: the statistical community of this study consisted of all male students in ahvaz universities who experienced emotional failure in their relationships with girls. among them, 200 men were selected by the purposeful sampling method. the research instruments included spiritual compatibility questionnaire, spiritual assessment inventory, revised attachment styles questionnaire, and psychological distress questionnaire. data analyzed through spss-21, regression, and simple correlation method. results: the results showed that there is a significant relation between spiritual compatibility with spiritual growth (p= 0.001, r= 0.58) and also there is a negative relation between spiritual compatibility and psychological distress (p= 0.001, r= -0.17). also the results of mediating regression showed that insecure attachment style mediate the relation between spiritual compatibility with spiritual growth (p= 0.05, β= -1.12) but insecure attachment style does not mediate the relation between spiritual compatibility and psychological distress (p= 0.96, β= 0.03). conclusion: according to the results, spiritual compatibility plays a role in spiritual growth and mental health. insecure attachment style has a moderating role in the relationship between spiritual compatibility and spiritual growth.

نقش تعدیل‌گر سبک‌های دلبستگی ناایمن در رابطه سازگاری معنوی با رشد معنوی و پریشانی روانی در دانشجویان دارای تجربه‌ی شکست عاطفی

مقدمه: پژوهش حاضر به منظور تعیین نقش تعدیل­گر سبک­های دلبستگی ناایمن در رابطه سازگاری معنوی با رشد معنوی و پریشانی روانی دانشجویان دارای تجربه­ی شکست عاطفی انجام گرفت.روش کار: جامعه­ی آماری این پژوهش شامل کلیه­ی دانشجویان پسر دانشگاه های شهر اهواز بودند که تجربه­ی شکست عاطفی در رابطه با دختران داشتند. 200 نفر از این افراد به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده دراین پژوهش، پرسشنامه­ی سازگاری معنوی (SCQ)، پرسشنامه رشد معنوی (SAI)، سبک­های دلبستگی (RAAS) و پرسشنامه پریشانی روانی بودند. برای نتایج تحلیل از از روش همبستگی ساده و رگرسیون تعدیل­گر استفاده شد.  یافته­ها: نتایج نشان داد که بین سازگاری معنوی و رشد معنوی، رابطه­ی مثبت معنیدار (P= 0.001, r= 0.58) و بین سازگاری معنوی و پریشانی روانی رابطه­ی منفی معنی دار وجود دارد (P= 0.001, r= 0.17). همچنین نتایج رگرسیون تعدیل­گر نشان داد که سبک دلبستگی ناایمن رابطه­ی بین سازگاری معنوی با رشد معنوی را تعدیل می­کند (P= 0.05, β= 1.12)، اما سبک دلبستگی ناایمن رابطه­ی بین سازگاری معنوی و پریشانی روانی را تعدیل نمی­کند (P= 0.96, β= 0.03).نتیجه­گیری: با توجه به نتایج، سازگاری معنوی در رشد معنوی و سلامت روان نقش دارد و دلبستگی تاایمن می­تواند نقش تعدیل کننده در رابطه سازگاری معنوی و رشد معنوی داشته باشد.