the effectiveness of mindfulness-based stress reduction model in reducing pathologic worry

Introduction: this study aimed to determine the effectiveness of mindfulness-based stress reduction model in reducing pathologic worry about non-clinical population. materials and methods: the statistical population of this research consists of all undergraduate female students in all faculties of the shahed university of tehran, iran. after selection of qualified participants, the individuals were divided into two groups of mindfulness-based stress reduction (n= 11) and control group (n= 9). the experimental group participated in the course which was hold at the faculty of humanities of shahed university for two months (eight sessions), while the control group did not receive training at all. the pennsylvania state worry questionnaire and the meta-worry subscale of wells' anxious thought inventory were given to both groups before and after training. the data were analyzed using the u mann-whitney and wilcoxon signed-rank tests, via spss software. results: the mindfulness-based stress reduction model reduces the level of pathologic worry (p<0.05) and meta-worry (p<0.05) in the experimental group than the control group. also observed differences were significant with comparison the mean of pre-test scores with post-test, first follow-up, and second follow-up in the variables of pathological worry and meta-worry (p<0.05). conclusion: based on the results, the mindfulness-based stress reduction model is effective in reducing the pathologic worry.

بررسی اثربخشی الگوی درمانی کاهش استرس بر اساس ذهن‌آگاهی در کاهش نگرانی بیمارگونه

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی الگوی درمانی کاهش استرس براساس ذهن آگاهی در کاهش نگرانی بیمارگونه جمعیت غیربالینی است.روش کار: جامعه ی آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان دختر مقطع کارشناسی در تمام دانشکده های دانشگاه شاهد می باشد. پس از انتخاب شرکت کنندگان واجد شرایط، افراد در دو گروه درمان کاهش استرس براساس ذهن آگاهی(11 نفر) و گروه شاهد (9 نفر) قرار گرفتند. اعضای گروه آزمون به مدت دو ماه (هشت جلسه) در دوره درمانی که در دانشکده انسانی دانشگاه شاهد برگزار شد،  شرکت کردند، در حالی که گروه شاهد هیچ آموزشی دریافت نکردند. پرسشنامه ی نگرانی ایالت پنسیلوانیا و خرده مقیاس فرانگرانی از آزمون افکار اضطرابی ولز، قبل و بعد از آموزش به شرکت کنندگان هر دو گروه داده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون مقایسه دو گروه یومن ویتنی و آزمون ویلکاکسون و از طریق نرم افزار SPSS تحلیل گردید.یافته­ها: الگوی درمانی کاهش استرس براساس ذهن آگاهی منجر به کاهش سطح نگرانی بیمارگونه  (05/0>p) و فرانگرانی (05/0>p) در گروه آزمون نسبت به شاهد شده است. هم چنین با مقایسه میانگین نمرات پیش آزمون با پس آزمون، پیگیری 1 و پیگیری 2 در متغیرهای نگرانی بیمارگونه و فرانگرانی، تفاوت های مشاهده شده معنادار است (05/0>p).نتیجه­گیری: براساس نتایج، درمان کاهش استرس براساس ذهن آگاهی در کاهش نگرانی بیمارگونه موثر می باشد و می توان الگوی یاد شده را با رعایت احتیاط های بالینی در مراکز درمانی به کار گرفت.