comparing the effectiveness of social skills and cognitive-affective skills trainings on violent behaviors tendency among high school students

Introduction:  this study aimed to investigate the effectiveness of social and cognitive affective skills on violent behaviors tendency among high school students.materials and methods: the population of this clinical trial included male high school students of hamadan and tehran studying in academic year of 2012-2013. the sampling in the first step was done through multilevel cluster sampling and in the second step, random substitution was used. first, the interpersonal aggressive questionnaire was administered to the students. then, 120 students (60 students in each province) were chosen from among those who received the higher scores than the cut point and they were randomly distributed to the control and experimental groups (i.e., 6 groups with 20 students in each group). the social and cognitive-affective skills programs were performed in 10 sessions. in addition to the cts questionnaire including social specifications, demographic questionnaire, baron emotional intelligence questionnaire, emotional control scale, and the second version of rahim organizational conflict inventory ii (rociii) were administered. to analyze the data, covariance analysis (ancova) and lsd test were used.results: the results indicated that there is a difference between the effectiveness of social skills and cognitive-affective skills on the tendency toward aggressive behaviors (p= 0.021, m= 2.824).conclusion: it seems that training cognitive-affective skills is more effective than social skills in reducing violent behaviors tendency in high school students.

مقایسه اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی و شناختی- عاطفی بر گرایش به رفتارهای خشونت‌آمیز دانش‌آموزان مقطع متوسطه

مقدمه: این پژوهش باهدف بررسی مقایسه اثربخشی مهارت‌های اجتماعی و شناختی عاطفی بر کاهش گرایش به رفتارهای خشونت‌آمیز دانش‌آموزان مقطع متوسطه‌ صورت گرفته است.روش­کار: جامعه­ی آماری این کارآزمایی بالینی شامل  دانش­آموزان پسر دوره­ی متوسطه­ی استان­های تهران و همدان در سال تحصیلی 921391 بود. برای انتخاب نمونه در مرحله­ی اول از روش نمونه­گیری خوشه­ای چند­مرحله­ای، و در مرحله­ی دوم، از روش جایگزینی تصادفی استفاده شد. ابتدا پرسش‌نامه خشونت بین فردی (CTS) بر روی دانش‌آموزان مدارس انتخاب‌شده اجرا شد. سپس تعداد 120 نفر (هراستان 60 نفر) که بالاتر از خط برش قرار داشتند، انتخاب و به‌ صورت تصادفی در گروه‌های آزمون و شاهد قرار داده  شدند (6 گروه 20 نفری). برنامه‌ی آموزش مهارت‌های اجتماعی و شناختی عاطفی در قالب یک دور‌ه‌ی 10 جلسه‌ای اجرا شد. ابزارهای اندازه‌گیری شامل پرسشنامه خشونت بین فردی (CTS)، پرسش‌نامه مشخصات اجتماعی، جمعیت شناختی، پرسش‌نامه‌ی هوش‌بهر هیجانی  بار ان، مقیاس کنترل عواطف (ECS)، و نسخه دوم مقیاس شیوه مقابله با تعارض «رحیم»  (ROCI II) بودند. جهت  تحلیل داده­ها از آزمون تعقیبی LSD و آنکووا استفاده شد.یافته­ها: بین میزان اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی و شناختی عاطفی بر کاهش گرایش به رفتارهای خشونت‌آمیز دانش­آموزان تفاوت وجود دارد (824/2M=، 021/0 = P).نتیجه­گیری: به نظر می­رسد آموزش مهارت‌های شناختی عاطفی بیش از آموزش مهارت‌های اجتماعی بر کاهش گرایش به رفتارهای خشونت­آمیز مؤثر می­باشد.