تاثیر مداخله بازی درمانی عروسکی بر مهارت های ارتباطی کودکان درخودمانده

مقدمه:اتیسم یا درخودماندگی یکی از اختلالات فراگیر رشد است که با ویژگی ها و آسیب های شدید و نافذ در تفکر،رفتار،احساس،زبان ، و ارتباطی شناخته می شوند، پژوهش حاضر جهت بررسی تاثیر مداخله بازی درمانی عروسکی بر مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به این اختلال انجام شده است.روش کار:پژوهش به شیوه اقدام پژوهی طرح محور و درقالب طرح شبه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه انجام پذیرفته است، جامعه آماری آن کودکان درخودمانده سنین پیش دبستانی سال تحصیلی89- 1388 شهر مشهد بوده اند. 10 نفر آنها بصورت تصادفی به دوگروه مداخله و گواه تقسیم شدند، کودکان گروه مداخله درجلسات بازی درمانی عروسکی با میانگین 22 جلسه شرکت داده شده و پیش و پس از مداخله آزمون مقیاس ارتباط اجتماعی اولیه، برای دو گروه اجرا گردید، داده های با استفاده از آزمون های آماری u مان- ویتنی و آزمون رتبه های علامت دار ویلکاکسون تحلیل گردیدند.یافته ها: یافته ها نشان می دهد در خرده آزمون های ارتباط چشمی در حیطه درخواست رفتاری آغازگرانه (012/0=p) و درمورد درخواست های آغازگرانه سطح پایین(012/0=p) ، پاسخ دادن به یک تعامل اجتماعی(015/0=p) ، درخواست های رفتاری آغازگرانه کلی(011/0=p)، و در خرده مهارت انجام درخواست ها(005/0=p)، مداخله بازی درمانی عروسکی به گونه ای معنادار اثربخش بوده است. و در خرده آزمون های دستیابی به اشیا (355/0=p)،درخواست کردن آغازگرانه(214/0=p) ،اشاره کردن به اشیاء(00/1=p) ، و درموردخرده آزمون دادن اشیاء(074/0=p) ارایه مداخله بازی درمانی عروسکی اثربخش نبوده است همچنین یافته های کیفی برگرفته از گزارش والدین نیز حکایت از اثربخش بودن مداخله دارد.نتیجه گیری:نتایج پژوهش نشان می دهد مداخله بازی درمانی عروسکی بر مهارت های ارتباطی کودکان درخودمانده اثربخش است و بکارگیری عروسک های دستی به عنوان ابزاری در دسترس و انعطاف پذیر می تواند در مداخلات درمانی کودکان درخودمانده بکار رود.