خود تنظیمی به عنوان میانجی بین ابعاد والدینی غیر حمایتی و پرخاشگری نوجوانان: روش مدل یابی معادله ساختاری (SEM)

مقدمه: امروزه پرخاشگری نوجوانان به یکی از مهمترین مسایل اجتماعی تبدیل شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ابعاد والدینی غیرحمایتی (طرد، تهدید و سهل گیری) ، خود تنظیمی و پرخاشگری نوجوانان با استفاده از روش مدل یابی ساختاری است.روش کار: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. به این منظور، 192دانش آموز ( 96 دختر، 96 پسر) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه های فرزند پروری، خودتنظیمی(a-irsa) و مقیاس رفتار اجتماعی (csbs-s) را تکمیل کردند. مدل نظری با استفاده از روش sem برای تعیین اثرات مستقیم و غیر مستقیم مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین پرخاشگری دختران و پسران تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/.p>). همچنین نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی از برازش قابل قبولی برخوردار است، دو بعد والدینی غیر حمایتی (طرد و سهل گیری) و خود تنظیمی به عنوان متغیرهای پیش بین معنی داری برای پرخاشگری نوجوانان محسوب می شود. خود تنظیمی نوجوان تا حدی اثرات ابعاد والدینی غیر حمایتی را بر پرخاشگری آنان میانجیگری می کند.بحث: همسو با مدل مفهومی، نتایج حاصل نشان داد که ابعاد والدینی غیرحمایتی (طرد و سهل گیرانه) به طور مستقیم و غیر مستقیم (خود تنظمی) با پرخاشگری نوجوانان رابطه دارد.