اثر ویژگیهای فردی بر مشارکت اجتماعی

به علت اهمیت زیاد مشارکت اجتماعی در جوامع امروزی، چگونگی و عوامل موثر بر مشارکت اجتماعی مورد توجه بسیاری از دانشمندان علوم اجتماعی قرار دارد. در مقاله حاضر، بر اساس پژوهشی پیمایشی، سعی شده است که اثر ویژگی های فردی و شخصیتی بر میزان مشارکت اجتماعی بررسی شود . جامعه آماری این پژوهش را شهروندان 18 سال و بالاتر ساکن در مناطق 22 گانه شهر تهران تشکیل داده اند که از آن، نمونه ای به حجم 827 نفر با روشهای نمونه گیری تصادفی انتخاب شده است. با استفاده از نظریه های روان شناسی اجتماعی و کنش اجتماعی پارسونز در سطح خرد، در این مقاله سه فرضیه اصلی مطرح و آزمون شدند. این بررسی نشان داد که با توجه به درحال گذر بودن ایران، هنوز در جامعه آماری ما غلبه با مشارکت اجتماعی سنتی و غیر رسمی است، و این هنوز مشارکت اجتماعی رسمی در آن نهادمند نشده است. همچنین این مطالعه نشان داد که ویژگی های شخصیتی فعال گرایی، اعتماد اجتماعی، دلبستگی اجتماعی، تعهد اجتماعی، امید به آینده، سطح تحصیل، ارزش مشارکت و ارزش های فرامادی رابطه مستقیم معناداری با میزان مشارکت اجتماعی افراد دارند. در خاتمه بر اساس یافته های تحقیق، پیشنهادهایی جهت افزایش مشارکت اجتماعی در کشور ارائه گردید.